Amaç: Çalışmamızda diyabetiklerde dispepsi semptomları, semptom alt gruplarının organik ve fonksiyonel dispepsiyi ve spesifik tanıları ayırt etmedeki değerlerinin incelenmesi, Helicobacter pylori (H.pylori, HP) infeksiyonu ile spesifik dispepsi tipleri, semptomlar ve tanılar arasındaki ilişkinin incelenmesi, HP infeksiyonu ve histopatolojik tanılar, metabolik-klinik faktörler arasındaki ilişkinin incelenmesi amaçlanmıştır. Gereç ve Yöntemler: Tip 2 diyabetik 44 ve diyabetik olmayan 69 olgu çalışmaya alındı. Her olguda endoskopi bulguları ve antrumdan iki adet, korpustan iki adet biyopsi materyalinin histolojik inceleme sonuçları ile HP yoğunluğu sonuçları tespit edildi ve kontrol grubuna ait verilerle karşılaştırıldı. Diyabetiklerde HP ile klinik ve metabolik özellikler arasındaki ilişki değerlendirildi. Bulgular: Çalışmaya alınan diyabetik hastaların yaş ortalaması 55,29 (± 8,22), erkek hasta oranı % 20,45 (n: 9) bulundu. Hastaların %61,4 sinde fonksiyonel dispepsi, %6.8'inde duodenal ülser, %6.8'inde mide ülseri, %6,8'inde reflü özofajit, tespit edildi. Diyabetik olgularda dispepsi alt gruplarında HP pozitiflik oranları benzer bulundu. Diyabetik olgularımızda HP infeksiyonu sıklığı diyabetik olmayan olgulardan düşük bulundu ve fark istatistiksel olarak anlamlıydı (p=0,047). Diyabetiklerde inflamasyon derecesi hafif yüksekti, ancak diyabetik olmayanlara göre anlamlı değildi (p<0,10). Aktivasyon derecesi diyabetiklerde anlamlı olarak yüksek bulundu (p<0,02). Diyabetiklerin % 77,3'ünde (n:34) periferik nöropati saptandı. Bu olgularda HP sıklığı % 61,8 idi. HP pozitif olguların % 84,0'nda periferik nöropati vardı. Sonuç: Çalışmamızda, Tip 2 diyabetik olgularda, bazı semptomlarla organik dispepsi ve peptik ülser hastalığı arasında birliktelik saptandığı halde bunların yeterince spesifik olmadığı ve semptomlara dayanarak dispepsinin ayırıcı tanısının yapılamayacağı, ayırıcı tanı için endoskopi ve diğer tanısal yöntemlerin gerekli olduğu sonucuna varıldı. Diyabetes mellitus'ta H.pylori infeksiyonu düşük oranda saptanabilmektedir. Diabetes mellitus'un, gastrik fizyopatolojik değişimde aktivasyon üzerine arttırıcı etkisi olmakla beraber, klinik ve metabolik durumlarla bakteri arasında zayıf bir etkileşim bulunmuştur. ABSTRACT Aim: In this study, we examined the dyspepsia symptoms in diabetics, the organic and functional dyspepsia of the subtypes of symptoms and their distinctive values, the relationship between Helicobacter pylori (H. pylori, HP) infection and specific dyspepsia types, symptoms and diagnoses, metabolic and clinical factors. Material and Methods: 44 type 2 diabetic patients and 69 non-diabetic patients were included in the study. Histological examination results and HP density results of two endoscopic (gastric antrum and corpus) biopsy materials were determined in each case, compared with control group. The relationship between HP and clinical and metabolic characteristics was assessed in diabetics.

No abstract

BackgroundMonoallelic mutations of the Surfactant Protein C gene (SFTPC) are associated with Interstitial Lung Disease in children. I73T is the most common mutation, accounting for 30 % of all cases reported.Case presentationWe describe three patients carrying the same I73T SPC mutation with very different phenotypes, clinical course (ranging from mild respiratory symptoms to death for respiratory failure) and outcome.ConclusionsThe disease mechanisms associated with SP-C mutations suggest that the combination of individual genetic background and environmental factors contribute largely to the wide variability of clinical expression. Infants, children and adults with ILD of unknown etiology should be investigated for SP-C genetic abnormalities.

The eradication rate of H. pylori infection was similar for young patients with type 1 diabetes and those with dyspepsia and did not improve metabolic control in a short-term follow-up.