Genel sağlık sorunları ile ağız-diş sağlığı sorunlarının birbirlerini etkiliyor olması, hekimler ve diş hekimlerinin koruyucu yöntemler ve tedaviler açısından ortak çalışmasının önemini göstermektedir. Ülkemizde yüz bin kişiye düşen hekim sayısı 179 iken diş hekimi sayısı 32'dir. Bölgeler arasında bu fark daha da derinleşmektedir. Bu duruma bağlı olarak ortaya çıkan genel ve ağız-diş sağlığı hizmet eşitsizliklerini gidermek için hekimlerin temel ve acil ağız-diş sağlığı bilgisi eğitimi almaları önemlidir. Tıp fakültesi eğitimi kapsamında, ağız-diş sağlığı ve ağız-diş sağlığının genel sağlık ile ilişkisi hakkında yeterli bir eğitimin mevcut olmadığı bilinmektedir. Bu çalışmanın amacı, son sınıfta okuyan tıp fakültesi öğrencilerinin ağız-diş sağlığı alışkanlıklarını belirlemek, bu konudaki bilgi düzeylerini ölçmek ve belirlenen eksikliklere çözüm önerileri sunmaktır. Gereç ve Yöntem: Kesitsel nitelikte planlanan çalışma, Adnan Menderes Üniversitesi Tıp Fakültesi son sınıfta öğrenim gören 110 (%85,9) öğrenci ile gerçekleştirildi. Öğrencilerin, hazırlanan 50 soruluk anketi, gözetim altında ve kendi kendilerine doldurmaları sağlandı. Elde edilen veriler, istatistiksel olarak değerlendirildi. Bulgular: Öğrencilerin %59,1'inin günde 2-3 kez, %60'ının 2-3 dakika süre ile dişlerini fırçaladığı, %56'sının floridli diş macunu kullandığı ve %43,1'inin diş macunun floridli olup olmadığını bilmediği belirlendi. Katılımcıların %29,1'inin ilk kez diş hekimine 6 yaşından daha küçük iken %21,8'inin ise 21 yaşından sonra gittiği, %29,2'sinin son diş hekimi ziyaretine kontrol için gittiği ve %76,6'sının son diş hekimi ziyaretinin üzerinden 6 aydan fazla süre geçtiği görüldü. Sorulan toplam 40 bilgi sorusundan doğru yanıtlanan soru sayısı ortancası 20 (min:1; maks: 34) bulundu. Sonuç: Çalışmaya dahil edilen tıp fakültesi son sınıf öğrencilerinin ağız-diş sağlığı konusunda yeterli bilgi seviyesine sahip olmadıkları belirlendi. Hekimlerin ağız-diş sağlığı açısından bilgi seviyelerinin arttırılması için; tıp fakülteleri müfredatında ağız-diş sağlığı konusuna yer verilmesi, bu eğitimin standartlaştırılması, diş hekimliği fakülteleri ile bu konuda işbirliği yapılması gerektiği düşünülmektedir. Hekimlerin ağız-diş sağlığı yeterliliklerinin sağlanması, halk sağlığına yönelik eşitsizliklerin giderilmesini ve hizmet kalitesinin arttırılmasını da mümkün kılabilecektir. Anahtar Kelimeler: Ağız-diş sağlığı, bilgi düzeyi, tıp fakültesi öğrencileri ABSTRACT Aim: The interaction of general and oral and dental health problems demonstrates the importance of the collaboration of physicians and dentists in terms of preventive methods and treatments. In our country, the number of physicians per hundred thousand people is 179, while the number of dentists is 32. The difference is getting deeper between the regions. It is important that physicians receive basic and urgent oral and dental health education in order to eliminate the general and oral and dental health inequalities associated with this condition. It is known that there is not enough education ...

Bu araştırmanın amacı, sporcuları bazı değişkenlere (cinsiyet, medeni durum, eğitim düzeyi, branş, lig düzeyi, spor yılı ve sosyal ilişki düzeyi) göre spora olan bağlılıklarının incelenmesidir. Araştırma, nicel araştırmalarda tarama modelini içermektedir. Çalışma grubu, kolayda örnekleme yöntemine göre belirlenen 178 (nErkek=112 ve nKadın=66) sporcudan oluşmaktadır. Sporcuların demografik bilgileri “Kişisel Bilgi Formu” ile belirlenmiştir. Sporcuların spora olan bağlılık düzeyini belirlenmek için Kelecek vd., (2018) tarafından Türkçeye geçerlik ve güvenirlik çalışması yapılmış olan “Sporcu Bağlılık Ölçeği (SBÖ)” kullanılmıştır. Verilerin analizine geçilmeden önce incelenmiş ve betimsel istatistikleri verilmiştir. Ardından verilen dağılımları incelenmiş olup ikili karşılaştırmalarda Mann Whitney-U testi, üçlü ve daha fazla grup içeren analizlerde Kruskal Wallis H testi kullanılmıştır. Anlamlılık α=0.05 olarak alınmıştır. Bulgulara bakıldığında, cinsiyet değişkeni açısından SBÖ toplam puan ve alt boyutlar bakımından istatistiksel anlamlı farklılık bulunmuştur (p

The study aimed to examine the anxiety, depression, and stress levels of adults with different physical activity levels. The data of the study were collected through the Personal Information Form, International Physical Activity Questionnaire-Short Form (IPAQ-SF) and Depression, Anxiety, Stress Scale (DASS-21). After obtaining the necessary ethics committee approval for the study, data were collected from 55 of 81 provinces in Turkey by online method and convenient sampling. The sample of the study consisted of 488 adult individuals who filled the scales completely. Data obtained from adult individuals were analysed by using the SPSS (Statistical Package for Social Sciences) 26.0 program. Before the analyses, the assumptions required for the MANOVA test were discussed. After the necessary examinations were performed, descriptive statistics and the MANOVA test were used in the analysis of the data regarding the mean scores of the answers given by 488 adult individuals to the scales. Most of the individuals participating in the study had normal scores for anxiety (70.7%), depression (64.3%) and stress (77.5%). Despite this situation, it was observed that there were individuals with severe and very advanced anxiety (11.5%), depression (12.3%) and stress (9.4%) score ranges. In terms of physical activity levels, 56.9% (n=278) of the participants were found to be inactive and minimally active. The hypothesis test results showed that the anxiety, depression and stress levels of inactive individuals were significantly higher than those in the minimally active and very active groups. As a result, it can be said that there was a strong link between physical activity and negative emotions for adults.