Objectives: To examine the relationship between upper extremity problems and the performance of abdominal sonography to provide an understanding of the prevalence of upper extremity pain among perinatologist. Methods: This study was conducted as a prospective trial between June-August 2020. The online questionnaire prepared by the researchers was completed by volunteer perinatologists. It included topics such as age, gender, years of perinatology specialist experience, average number of patients per week, minutes each patient's examination lasted and other demographic data is performed. Perinatologists with upper extremity pain were assigned to group 1. Group 2 comprised those who had no upper extremity pain. Patients in group 1 were divided into two subgroups according to pain intensity. All data were compared between groups. Results: Overall, 115 perinatologists participated in this research. Of all participants, 82 (71.3%) had upper extremity pain, and 33 (28.7%) had no upper extremity pain. No significant relationship was observed for age, gender, average number of ultrasound examinations per day, or time allotted for each patient's examination between group 1 and 2. Providers performed perinatology services for 5 years (range: 1-23 years) in subgroup 1A and for 7 years (range: 1-23 years) in subgroup 1B (p = 0.02). Conclusions: Upper extremity pain caused by intensive ultrasound use is common in perinatologists; as the years in the profession increase, the frequency and severity of these pains may increase.

Patolojik humerus kırıkları; tümörlerin, enfeksiyonların, metabolik hastalıkların veya nöromüsküler hastalıkların kemik yapısı üzerindeki negatif etkileri sonucu gelişebilir. Tedavisi zordur ve özel donanımlara sahip sağlık merkezlerinde yapılabilir. Bu çalışmada son on yıl içinde kliniğimizde edindiğimiz tecrübeyi paylaşarak, patolojik humerus kırıklarının çeşitli tedavi yöntemlerini ve bunların sonuçlarını analiz etmeyi amaçladık. 2010-2020 tarihleri arasında kliniğimizde patolojik humerus kırığı nedeniyle tedavi almış olguların: yaş, cinsiyet, primer tanı, patolojik kırık yerleşimi, kırık öncesi mobilizasyonu, uygulanan cerrahi yöntem, hastanede yatış süresi, takip süreleri, Musculoskeletal Tumor Society skorları ve radyolojik görüntüleme yöntemleri incelendi. Çalışmaya 14 erkek,13 kadın olmak üzere 27 olgu katıldı. Yaş ortalaması 57 (21-77) idi. 16'sında metastaz nedenli,11'inde primer tümör nedenli kırık vardı. Kırık yerleşiminin 11 olguda humerus proksimalinde, 12 olguda humerus şaftında ve 4 olguda humerus distalinde idi. 10 olguya omuz protezi, 2 olguya plak-vidayla osteosentez, 8 olguya interkalar protez,4 olguya intramedüller çivileme,3 olguya dirsek protezi uygulandı. Olguların hastanede yatış süreleri ortalama 9(2-30) gündü. MSTS değerlerinde ameliyat sonrası artış ortalama %40 olarak belirlendi. Olguların takip süreleri ortalama 35(7-72) aydı ve 6 hastada komplikasyon gelişti. Patolojik humerus kırıkları nadir görülmesine rağmen çok farklı tanılar nedeniyle oluşabiliyorlar ve çok farklı tedavi modaliteleri gerektirebiliyorlar. Metastaz nedenli patolojik humerus kırıkları daha sık görülürken, primer tümör nedenli kırıklarda sağkalım daha uzundur.