No abstract

No abstract

Seismic codes generally require that the Equivalent Seismic Load Method or the Modal Response Spectrum Method is adopted in the design of buildings. In the equivalent seismic load method, the equivalent seismic static force applied to the building is determined depending on the seismicity of the region where the building is located, the usage class of the building, the fundamental period of the building and the building mass. Later, this equivalent seismic load is reduced by the seismic load reduction factor to take into account the increase in the capacity of the system and the decrease in the seismic demand due to the nonlinear and inelastic behavior of the system, i.e., by accepting limited inelastic deformations in the building subjected to the design earthquake. Then, structural system of the building is analyzed under the reduced seismic forces in addition to the vertical loads by using the load combinations given in the design codes. The process is completed by designing the sections and the structural elements of the building. Similar processes can be implemented by using the modal response spectrum method. The difference between these two methods is consideration of the higher modes of the building instead of the first mode only and the use of the modal masses of the building for each mode, instead of the total mass of the building. In the latter method, the contributions of the higher mode are combined by using specific superposition rules. The codes assume that the structural systems designed in this way will exhibit the almost same level of inelastic deformation, i.e., the controlled damage state, regardless of the building parameters, such as the number of stories. In this study, an attempt is made to investigate the validity of this implicit acceptance. For this purpose, the buildings with a various number of stories are designed by satisfying the bare minimum requirements of the code only, as much as possible. The seismic behavior and the lateral load capacity of these buildings are examined by the static and dynamic nonlinear analyses. The ratio of the nonlinear load capacity to the reduced equivalent seismic load is evaluated depending on the number of the stories of the buildings. The results which are presented in detail yield that the buildings with a low number of stories have relatively larger nonlinear lateral load capacity-to-the reduced elastic seismic load ratio, which is not compatible with the general implicit assumption made in the seismic codes.

No abstract

Öz 2018'de yayınlanan ve 2019'da yürürlüğe giren Türkiye Bina Deprem Yönetmeliği (TBDY) rijit bodrumlu binaların tasarımında iki aşamalı yüklemeye dayanan bir yöntemi zorunlu kılmaktadır. Birinci aşama yüklemesinde rijit bodrum kütlesiz olarak, üstyapı kendi kütlesiyle modellenir. Böylelikle mod birleştirme yöntemiyle deprem analizinde sadece üstyapının kütlesi dikkate alınır. Üstyapının tasarımında kullanılacak deprem kuvvetleri, üstyapının yapısal özelliklerine uygun olarak seçilen deprem yükü azaltma katsayılarıyla bu modelden elde edilir. İkinci aşama yüklemesinde üstyapı kütlesiz olarak, rijit bodrum kendi kütlesiyle modellenir ve böylelikle deprem analizinde sadece rijit bodrumun kütlesi dikkate alınır. Rijit bodrumun tasarımında kullanılacak deprem kuvvetleri, kendisinin yapısal özelliklerine uygun olarak seçilen deprem yükü azaltma katsayılarıyla bu ikinci modelden elde edilir. Ayrıca, bu şekilde belirlenen rijit bodrum deprem kuvvetlerine üstyapıdan aktarılan düşey ve yatay kuvvetler de eklenir. Üstyapı ve rijit bodrumun deprem hesabında farklı analiz modellerinin kullanılması ve bodrum katların tasarımında bu kuvvetlerin birleştirilmesi belli ölçüde zaman alıcı, karmaşık ve hataya müsait bir süreçtir. Bu çalışmada sayısal analiz sonuçlarına dayalı olarak, rijit bodrumlu binaların modelleme ve tasarımına yönelik bazı değerlendirmeler ve öneriler sunulmuştur.