Algeria was in dire economic and social straits in the late 20th century. The authorities' inaction and inability to solve the numerous problems had a negative impact on their reputation. А large percentage of the state and governance systems had lost credibility in the eyes of many Algerians. Under these circumstances, Islamic movements became more active in Algeria and quickly gained unprecedented popularity and influence across the country. They proposed their vision of solving the existing problems, putting forward the idea of creating an Islamic state in Algeria, based on the supremacy of Islamic laws. The purpose of the article is to present the reasons for the decline and weakening of the Islamic movement, particularly its most radical forces, and its turning consequences on the development of events in Algeria. The radical Islamic movement played a significant role in fomenting the Algerian civil war that lasted from 1991 to 2000. The government has taken a number of steps to counter the threat of radical Islam, using both forceful and political methods. The Algerian crisis was resolved only a decade later, due to a number of factors. The purpose of the article is to present the reasons due to which the Islamic movement, particularly its radical wing, lost its strength and weakened, recording the fact that Islamic radicalism could not be completely eradicated. The most extremist groups still exist in Algeria and continue their activities. This article describes the steps taken by the authorities towards the resolution of the "Algerian crisis" and the factors that made the political solution of the Algerian conflict possible. In this context particular attention is given to the disagreements and the divisions between the radical Islamic organizations, which had the most serious impact on the Islamic movement. XX դ. վերջում Ալժիրը հայտնվել էր տնտեսական և սոցիալական ծանր դրության մեջ: Իշխանությունների անգործությունն ու ծագած բազմաթիվ խնդիրները լուծելու անկարողությունը բացասական ազդեցություն ունեցան իշխանությունների հեղինակության վրա: Ալժիրցիների զգալի հատվածը կորցրել էր վստահությունը ոչ միայն պետական կառույցների, այլ նաև հաստատված իշխանական համակարգի հանդեպ: Եվ ահա այսպիսի պայմաններում Ալժիրում աննախադեպ ակտիվացան իսլամական շարժումները, որոնք շատ կարճ ժամանակահատվածում ձեռք բերեցին մեծ հեղինակություն և տարածեցին իրենց ազդեցությունը երկրի գրեթե ողջ տարածքում: Վերջիններս առաջարկեցին առկա խնդիրների լուծման իրենց տեսլականը՝ առաջ քաշելով Ալժիրում իսլամական օրենքների գերակայության վրա հիմնված իսլամական պետության ստեղծման գաղափարը: Արմատական իսլամական շարժումը նշանակալի դեր խաղաց Ալժիրում քաղաքացիական պատերազմի բռնկման գործում, որը տևեց 1991-2000 թթ.: Այդ ժամանակից ի վեր կառավարությունը մի շարք քայլեր է ձեռնարկել արմատական իսլամի սպառնալիքներին դիմակայելու համար՝ կիրառելով ինչպես ուժային, այնպես էլ քաղաքական մեթոդներ: Ալժիրյան ճգնաժամը հնարավոր եղավ կարգավորել միայն մեկ տասնամյակ անց, ինչը պայմանավորված էր մի շարք գործոններով: Հոդվածի նպատակն է ներկայացնել այն պատճառները, որոնց հետևանքով իսլամական շարժումը, մասնավորապես դրա արմատական թևը կորցրեց իր ուժը և թուլացավ՝ արձանագրելով փաստը, որ իսլամական արմատականությունը հնարավոր չեղավ ամբողջովին վերացնել: Ալժիրում մինչ օրս պահպանվում են առավել ծայրահեղական խմբավորումներ, որոնք շարունակում են իրենց պառակտիչ գործունեությունը: Ուսումնասիրվում է ոչ միայն իշխանությունների կողմից «ալժիրյան ճգնաժամի» կարգավորման ուղղությամբ ձեռնարկած քայլերը, այլ նաև այն գործոնները, որոնք հնարավոր դարձրին հակամարտության քաղաքական լուծումը: Այս համատեսքսում առանձնակի կարևորվում է ծայրահեղ իսլամական կազմակերպությունների միջև առկա տարաձայնությունները և խնդիրները, որոնք լրջագույն ազդեցություն ունեցան իսլամական շարժման կենսունկության վրա: К концу XX века Алжир оказался в тяжелом экономическом и социальном положении. Бездействие и неспособность властей решать возникшие многочисленные проблемы негативно сказались на репутации властей. Значительная часть алжирцев потеряла доверие не только к государственному устройству, но и к сложившейся системе управления. И в таких условиях в Алжире беспрецедентно активизировались исламские движения, которые в очень короткий срок завоевали большой авторитет и распространили свое влияние практически на всю территорию страны. Эти движения предложили свое видение решения существующих проблем, выдвинув идею создания в Алжире исламского государства, основанного на верховенстве исламских законов. Радикальное исламское движение сыграло значительную роль в разжигании гражданской войны в Алжире, длившейся с 1991 по 2000 год. С тех пор правительство предприняло ряд шагов по противодействию угрозе радикального исламизма, используя как силовые, так и политические методы. Алжирский кризис разрешился лишь спустя десятилетие благодаря ряду факторов. Цель статьи - представить причины, из-за которых исламское движение, особенно радикальное крыло, потеряло свою силу и ослабло, зафиксировав тот факт, что исламский радикализм не удалось полностью искоренить. В Алжире все еще существуют и действуют наиболее экстремистские группировки, которые продолжают свою раскольническую деятельность. Изучаются не только шаги, предпринятые властями для решения «алжирского кризиса», но и факторы, сделавшие возможным политическое регулирование конфликта. В этом контексте особое внимание уделяется разногласиям и конфронтациям между радикальными исламскими организациями, что и оказало наиболее серьезное влияние на стойкость исламского движение.

In 1999, the ratification and implementation of the "Civil Concord" law was a positive initiative, aimed at ending the long-standing "Algerian crisis" and ultimately establishing peace and stability in Algeria. The purpose of the article is to present the political processes prior to the "Law" towards the settlement of the conflict, which later became the basis for the adoption of the "Civil Concord" Law. One of the key issues is to study the positive and negative sides of the "law" and to show the omissions that undermined the legislative initiative of Algerian President Abd al-Aziz Bouteflika. In this regard, we consider it essential to present the inattention, sometimes even neglect, to the problems of ethnic minorities (Berbers, Amazighs) in the process of national reconciliation, which obviously did not contribute to the process of establishing final peace in the country. After a description of the historical context, this article examines the "Civil Concord" law, which had a great impact on the general situation of the country, as Algeria continues to be in a vulnerable situation in economic and social spheres.

Algeria's domestic political environment began to change rapidly in 1989 February, after the adoption of the new Constitution, article 40 of which guaranteed the right to form political unions. This democratic process led to the legalization and further strengthening of many parties, including the Islamic. The purpose of this article is to present the socio-political developments in Algeria, which emerged as a result of the widespread Islamic movements in the country. The systemic crisis in Algeria during this period was one of the most important factors that significantly influenced the spreading of extremist Islamic ideologies in society. The Islamic movement united around the Islamic Salvation Front in a very short time and the latter became the most influential, strong Islamic organization whose primary goal was the Islamization of Algeria. In this context, special emphasis has been required on the role of the army in resolving the Algerian crisis. Due to the peculiarities of historical development, the army had a special role in the political life of the country, it was the only real force that was able to maintain the secular system established in Algeria. The attempts to resolve the economic, political, and social consequences of the armed struggle launched by the authorities against the Islamists are also studied in this article. The steps taken by the authorities and the opposition parties in the peaceful settlement of the "Algerian crisis" are considered separately. It is noteworthy that despite the fact that the supporters of the Islamization of the country were a huge and influential force, nevertheless, the authorities managed to maintain the established system of the government, preventing the further development of the Islamic extremist movements in the country.