Amaç: Herediter retina distrofisi tanısı ile izlenen olgularda az görme rehabilitasyonu yöntemlerini değerlendirmek. Ge reç ve Yön tem: Bu çalışma Ankara Üniversitesi Tıp Fakültesi Göz Hastalıkları Anabilim Dalı Az Görenler Rehabilitasyon ve Araştırma Birimi'nde Ocak 2005-Mayıs 2013 tarihleri arasında yapılmıştır. Bu birime başvuran 1841 hastanın 181'inin (%9,8) tanısının herediter retina distrofisi (HRD) olduğu saptanmıştır. Hastalar, uzak ve yakın görme keskinlikleri tespit edildikten sonra ICD-10 sınıflamasının görme bozukluğu kategorilerine göre gruplandırıldı. Hastaların demografik verileri, önerilen uzak ve yakın optik-teleskopik cihaz tipleri kaydedildi. Veriler ortalama ± standart sapma (SD), sayı veya yüzde (%) olarak verildi. Bulgular: Toplam 181 hastanın 73'ü kadın, 108'i erkekti. Hastaların ortalama ilk muayene yaşı 27,1±17,3'tü. Hastaların %39,2'si 18 yaş altı pediatrik yaş grubundaydı. HRD'ler içinde, sırasıyla retinitis pigmentosa %35,7, kon-rod distrofileri %22,0, Stargardt hastalığı %19,6, kon distrofileri %17,1, akromatopsi %4,4, konjenital durağan gece körlüğü %0,4 ve Leber'in konjenital amarozisi %0,4 oranında tespit edildi. ICD 10 sınıflamasına göre 10 hasta hafif derecede görme bozukluğu, 126 hasta az görme, 44 hasta ise körlük kategorisinde idi. Uzak görme rehabilitasyonu amacı ile 127 (%70,1) hastaya teleskop önerildi. Çalışmamızda hastaların ortalama yakın görme keskinlikleri 1,2±0,3 LogMAR idi. Yakın görme rehabilitasyonu amacı ile 136 (%75,1) hastaya optik sistem reçete edildi. Fotofobi için hastaların %43,6'sına filtre gözlük önerildi. Sonuç: HRD hastaları, hastalığın ilerleyici olması ve etkin tedavisinin bulunmaması nedeniyle tanı konulduğu andan itibaren az görme rehabilitasyonu için adaydırlar. Bu çalışmada HRD hastalarının yaklaşık 2/3'üne az görme rehabilitasyonu için cihaz önerilmiştir. Bu olguların az görme rehabilitasyonu ile uğraşan kliniklere yönlendirilmeleri, optik ve optik olmayan sistemlerden fayda görmeleri için önemlidir. (