No abstract

The aim of this study was to evaluate 3 different flexibility techniques: (a) ballistic stretching (BS), (b) proprioceptive neuromuscular facilitation stretching (PNF) + BS, and (c) PNF + static stretching (SS) on vertical jump (VJ) performance and to determine the most appropriate stretching method during warm-up period before explosive force disciplines. One hundred voluntary male athletes participated in this study. All subjects performed aerobic warm-up (5-minute jog) followed by BS (5 seconds for each stretching exercise), PNF + BS (PNF performed followed by 5 seconds of BS), and PNF + SS (PNF performed followed by 30 seconds of SS) treatment protocol, respectively in the same day. Each stretching treatment was applied for 4 sets bilaterally. In all stretching treatments, lumbar extensor, gluteus maximus, and hamstring muscles were stretched with a single stretching exercise. After a 2-minute brief rest period, participants performed 3 trials of VJ test followed by one of the treatment protocols. Vertical jump performance was evaluated by countermovement jump (CMJ). Participants were divided into 3 groups according to their flexibility and prejump performances after warm-up. For each individual group and the whole group, after all treatments, differences in CMJ values were obtained (p ≤ 0.05). Ballistic stretching increased the VJ performance in the groups with low and average flexibility, poor prejumping performance, and also in the whole group (p ≤ 0.05). Proprioceptive neuromuscular facilitation stretching + BS affected VJ performance in the group of participants with high flexibility (p ≤ 0.05). Proprioceptive neuromuscular facilitation + SS decreased VJ performance in groups of participants with high flexibility, moderate, and high prejumping performance and in whole group (p ≤ 0.05). Ballistic stretching method increased VJ height, therefore seems to be more suitable than PNF + SS and PNF + BS before events that rely on explosive power as a part of warm-up period.

No abstract

No abstract

Bu çalışmanın amacı İzmir ili Karabağlar Bölgesi İlköğretim okullarında öğrenim gören 11-14 yaşlarındaki voleybolcu öğrencilere uygulanan antrenmanların öğrencilerin solunum ve dolaşım sistemlerine olan etkilerini araştırmaktır. Çalışmaya yaş ortalamaları 12,93 ± 0,74 olan 42 kız öğrenci ile aynı okullarda spor yapmayan, yaş ortalamaları 12,46 ± 0,91 olan 36 kız öğrenci gönüllü olarak katılmıştır. Voleybolcu öğrenciler, en az 2 yıl süresince haftada 3 gün, günde 90 dk., düzenli olarak antrenman yapmış, kontrol grubundaki öğrenciler ise bu süre içerisinde hiç bir fiziksel aktivitede bulunmamışlardır. Grupların yaş, boy uzunluğu, vücut ağırlığı, istirahat nabız değerleri, sistolik-diastolik kan basıncı ölçümleri ile solunum sistemlerinde yer alan vital kapasite (VC), zorlu vital kapasite (FVC), zorlu ekspirasyon volüm (FEV1) ve maksimum istemli ventilasyon (MVV) değerleri ölçülmüştür. Elde edilen veriler bilgisayar ortamında SPSS 11.0 istatistik programında t-test yöntemi ile güven aralığı p<0,05, p<0,01 düzeyinde araştırılmıştır. Gruplar arasında yaş, boy uzunluğu, vücut ağırlığı ve diastolik kan basıncı değerlerinde anlamlı farklılık olmadığı saptanmış (p>0,05), istirahat nabzı, sistolik kan basıncı değerleri (p<0,01) ile vital kapasite, zorlu vital kapasite, zorlu ekspirasyon volüm ve maksimum istemli ventilasyon değerlerinde (p<0,05) anlamlı farklılıklar bulunmuştur. Sonuç olarak; 11-14 yaşlarındaki voleybol sporuyla uğraşan kız öğrencilerin istirahat kalp atım sayıları ve kan basınç değerlerinin spor yapmayan öğrencilerin değerlerinden daha düşük dolduğu tespit edilirken, solunum değerlerinden VC, FVC, FEV1 ve MVV değerlerinin ise daha yüksek olduğu görülmüştür.