No abstract

StreszczenieWstęp: Brak jest standardu leczenia noworodków z niedrożno-ścią przełyku i wadą łuku aorty. Cel pracy: Ocena wpływu wad łuku aorty na sposób i wyniki leczenia noworodków z niedrożnością przełyku. Materiał i metody: W latach 2006-2010 wady łuku aorty rozpoznano u 6 z 29 (21%) noworodków z niedrożnością przełyku. Retrospektywnie zbadano dane pacjentów. Wyniki: Wady łuku aorty: prawostronny łuk aorty (ang right aortic arch -RAA) -2, prawa błądząca tętnica podobojczykowa (ang. accessory right subclavian artery -ARSA) -2, lewa błądząca tętnica podobojczykowa (ang. accessory left subclavian artery -ALSA) -1, przerwanie łuku aorty (ang. interrupted aortic arch -IAA) -1. Leczenie: RAA (torakotomia prawa -zespolenie przełyku: 1, lewa w dekstrokardii -podwiązanie przetoki: 1), ARSA (torakotomia prawa -zespolenie przełyku: 1, rozdzielenie przełyku: 1), ALSA (torakotomia prawa -zespolenie przełyku: 1), IAA -rozdzielenie przełyku: 1. Powikłania wczesne: chłonkotok -2, nieszczelność zespolenia -1. Zmarło 2 pacjentów -w 9. i 180. dobie z powodu wad serca. Pacjent z IAA miał z powodzeniem wykonaną korekcję wady po 3 miesiącach. U 2 pacjentów przełyk zrekonstruowano z jelita. Obserwacja 4 pacjentów wynosi 12-41 miesięcy. Wnioski: Rozpoznanie przed operacją współistnienia wrodzonej niedrożności przełyku z prawostronnym łukiem aorty z lustrzanym odbiciem odejścia naczyń lub prawą błądzącą tętnicą podobojczykową nie jest wskazaniem do dostępu z lewej torakotomii. Śródoperacyjne stwierdzenie naczynia uniemożli-wiającego pierwotne zespolenie przełyku jest wskazaniem do jego identyfikacji w tomografii komputerowej angio (angio-TK) i oceny możliwości jego podwiązania przed wyborem techniki operacji przełyku. W przypadku wrodzonej niedrożności przeWpływ wady łuku aorty na sposób i wyniki leczenia pacjentów z wrodzoną niedrożnością przełyku AbstractBackground: Surgical treatment of newborns with esophageal atresia (EA) and aortic arch failure is not established. Patients with EA and aortic arch failure have higher incidence of early complications and similar survival compared to patients without aortic defects. Aim of this study is to evaluate the impact of aortic arch failure on surgical treatment and outcome of EA patients. Early complication: chylothorax -2, leak -1. Two patients died on postoperative day 9 and 180 due to heart failure. The patient with IAA is just after cardiac surgery. The follow-up of remaining patients is 12-41 months. Conclusions: Preoperative diagnosis of esophageal atresia and right aortic arch or right accessory subclavian artery is not an indication for left thoracotomy. Intraoperative finding of artery crossing the esophageal axis, that excludes its primary anastomosis, is not an indication for esophageal division, but for angio-CT. In case of esophageal atresia and dextrocardia access from left thoracotomy allows fistula ligation, but does not allow primary anastomosis. Mortality in patients with esophageal atresia and aortic arch failure

Spontaneous intestinal perforation (SIP) and necrotizing enterocolitis (NEC) are the reason of intestinal damage in preterm neonates with low and extremely low body weight. Etiology of SIP is still unknown. It has not been determined whether SIP is a separate disease entity or only benign form of necrotizing enterocolitis (NEC). Surgical treatment includes peritoneal drainage, resection and primary intestinal anastomosis or temporary ileostomy. the aim of the study was to estimate risk factors and the strategy of surgical treatment in SIP. Material and methods. Between 2006 and 2008 ten patients undergone surgery for SIP. Retrospective analysis of patients' data was performed. results. Mean gestational age was 26.1±3,143 Hbd, mean body weight 892±113.3 g. Sudden deterioration in the general condition with distension and lividity of the abdomen was correlated with radiological findings of perforation in all patients. Peritoneal drainage was performed in one patient, in one patient primary anastomosis was performed and multistages surgical treatment was done in the remaining. In resected segments of the intestine the histological signs of SIP were present. Two patients died, the follow-up of the remaining was maintaining for 4-24 months. Conclusions. Definitive differentiation between SIP and NEC can be made only by intraoperative view and histological evaluation of resected intestine. Survival rate (80%) in the study group was correlated with individual surgical strategy and advances in neonatal care.