No abstract

The history of the psychological counseling and guidance movement in Turkey, began more than 50 years ago. This movement began under the leadership of American experts who first came to Turkey under the auspieces of the Marshall Plan. The concept of psychological counseling and guidance became integrated in the Turkish educational system in the 1970"s when counselors were first put into practice in high schools. Because psychological counseling and guidance services in the schools was often performed by individuals without specific training and experience in the field, misunderstandings about the concepts applications, roles, functions, responsibilities and ethical guidelines often occurred. This misunderstanding has frequently frustrated and limited the development and full acceptance of school counseling. Efforts to create specific university training programs in counselor education first began in 1966-67 when the first graduate program was introduced. Undergraduate preparation programs were introduced in 1981-82. Until the 1990"s the field of psychological counseling and guidance was regarded as being primarily crisis oriented and/or seen as "a planning tool for human labor" and used only for "orientation".

ABSTRACT. This study aims to examine the effects of the "Training Program in Improving Mother Child Relationship through Play" on the interaction between mothers and their 4-5 year old children. It is an experimental study based on the pretest, post-test, follow-up test model with experimental, placebo and control groups. The study was conducted with the voluntary participation of upper socio-economic level mothers. Data were obtained by using the Parent Child Relationship Scale, written excerpts in which mothers described the relationships between themselves and their children, and video-recordings of interviews. The meaningfulness of the difference between groups was examined by using the Kruskall Wallis H and Mann Whitney U Tests, and the meaningfulness of the difference between measurements was tested by using the Wilcoxon Test. As a result of the analyses performed in all three groups, a meaningful improvement was seen in the relationships of experimental group mothers with their children. Keywords

No abstract

Bu araştırmanın amacı, Yalnızlığı Azaltma Psiko-eğitim Programı'nın yaşlıların yalnızlık düzeyine etkisini incelemektir. Araştırma, deney ve kontrol gruplu; ön test, son test, izleme testi modeline dayalı deneysel bir çalışmadır. Araştırmanın bağımsız değişkeni; ön test ve son test arasında sadece deney grubuna uygulanan Yalnızlığı Azaltma Psiko-eğitim Programıdır. Araştırmanın bağımlı değişkeni ise, yaşlıların yalnızlık düzeyleridir. Araştırma, Kayseri ilinde Hacı Rukiye Gazioğlu Huzur Evinde 65 yaş ve üstü bireylerin katılımı ile gerçekleştirilmiştir. Araştırmanın verileri "Yaşlılar İçin Yalnızlık Ölçeği (YİYÖ)" ile elde edilmiştir. Deney grubuna araştırmacı tarafından Aktivite Kuramı ve Bilişsel Yaklaşıma dayalı olarak hazırlanan, 11 haftalık Yalnızlığı Azaltma Psiko-eğitim Programı uygulanmıştır. Kontrol grubuna herhangi bir eğitim verilmemiştir. İzleme ölçümleri, son test uygulamasından iki ay sonra yapılmıştır. Araştırma sonucunda elde edilen verilerin çözümlenmesinde Mann Whitney U ve Wilcoxon İşaretli Sıralar testi kullanılmıştır. Elde edilen araştırma bulgularının sonucunda, deney ve kontrol gruplarının son test puanları arasında anlamlı bir fark (p<.05) olduğu ortaya çıkmıştır. Ayrıca, deney grubundaki bireylerin YİYÖ'den aldıkları deney öncesi ve deney sonrası puanları arasında anlamlı bir fark (p<.05) olduğu saptanmıştır. Yani bir başka değişle uygulanan Yalnızlığı Azaltma Psikoeğitim Programı, deney grubuna katılan yaşlıların yalnızlık düzeylerini azaltmıştır. Bu farkın deneysel işlemin sona ermesinden iki ay sonrada da kısmen azalarak devam ettiği görülmüştür.