Łąki pokrywają ponad 50% powierzchni doliny Pisi. Ich florę tworzy około 200 gatunków roślin naczyniowych, z których około 150 można uznać za typowe dla tych siedlisk. W dolinie odnotowano 14 gatunków uznanych za chronione i zagrożone. Roślinność użytków zielonych doliny Pisi tworzy przynajmniej 15 półnaturalnych zbiorowisk należących do czterech klas. Dominują zbiorowiska z klasy Molinio-Arrhenatheretea, wśród nich odnotowano rzadkie i zagrożone: Molinietum caeruleae, Caricetum cespitosae oraz Arrhenatheretum elatioris. Na uwagę zasługują także użytkowane łąkarsko fitocenozy Caricetum distichae. Występujące w dolinie Pisi zespoły łąkowe są w znacznym stopniu przekształcone w wyniku intensywnych metod gospodarowania i znacznych zmian w siedliskach, na których występują. Wśród nich pięć uznano za zbiorowiska silnie zagrożone.

Analizą objęto inwazyjne gatunki roślin w środkowym odcinku doliny Warty. Badania prowadzono metodą transektów. Stwierdzono 21 gatunków roślin inwazyjnych. Najliczniej notowano: przymiotno kanadyjskie Conyza canadensis, klon jesionolistny Acer negundo, uczep amerykański Bidens frondosa, nawłoć kanadyjską Solidago canadensis oraz moczarkę kanadyjską Elodea canadensis. Gatunki inwazyjne występowały w 12 typach siedlisk przyrodniczych. Najliczniej stwierdzano je w lasach łęgowych (związek Alno-Ulmion) i zbiorowiskach porośniętych roślinnością ruderalną (związek Sisymbrion officinalis). Dość licznie występowały również w zbiorowiskach murawowych ze związków Corynephorion canescentis i Vicio-Potentillion argenteae oraz w płatach roślinności terofitów letnich z rzędu Bidentetalia tripartiti. Conyza canadensis, Acer negundo i Bidens frondosa występowały w największej liczbie siedlisk. Najbogatsze w gatunki inwazyjne roślin były transekty położone w pobliżu Uniejowa. Analiza wyników badań pozwala ocenić florę badanego odcinka doliny Warty jako zmienioną w średnim stopniu w wyniku inwazji obcych gatunków roślin.

Pisia to lewostronny dopływ Neru płynący we wschodniej części gminy Uniejów. Jej dolina obejmuje 11,8 km2, z czego ponad 50% to łąki, 30% pola, 7% lasy, a ponad 10% obejmują inne formy użytkowania. Do najcenniejszych składników środowiska przyrodniczego doliny należą następujące siedliska: zmiennowilgotne łąki trzęślicowe (6410) i ziołorośla nadrzeczne (6430) oraz chronione i ginące gatunki roślin: goździk pyszny Dianthus superbus, groszek błotny Lathyrus palustris, gnidosz błotny Pedicularis palustris, turzyca darniowa Carex cespitosa i kukułka szerokolistna Dactylorhiza majalis. Faunę reprezentują m.in.: jeleń szlachetny Cervus elaphus, bóbr europejski Castor fiber, żuraw zwyczajny Grus grus, łabędź niemy Cygnus olor, dudek zwyczajny Upupa epos, kruk zwyczajny Corvus corax i myszołów zwyczajny Buteo buteo. Wartość przyrodniczą obszaru wzbogacają pomnikowe drzewa oraz zabytki kultury materialnej: dwory w Kozankach Podleśnych i w Bronowie. Zaproponowano objęcie doliny Pisi ochroną w formie obszaru chronionego krajobrazu oraz utworzenie na jej części zespołu przyrodniczo-krajobrazowego.

W pracy oceniano wiedzę mieszkańców Uniejowa i okolic na temat udaru mózgu. Badaniami objęto 100 losowo wybranych osób. Zasób wiadomości respondentów na temat udaru mózgu jest niewielki. W porównaniu z badanymi z innych grup społecznych i innych regionów Polski poziom ich znajomości w tym temacie wydaje się być niższy. Zdecydowana większość pacjentów nie znała obu przyczyn udarów, jednakże wiedzą oni, że choroba ta nie musi wystąpić w starszym wieku. Za główny jej symptom uważają zaburzenia mowy. Większość zbadanych nie zna wszystkich objawów udaru. Za czynniki wpływające na wystąpienie tej choroby respondenci uważają przede wszystkim: nadciśnienie tętnicze, stres, palenie tytoniu, otyłość i miażdżycę naczyń. Nie doceniają oni znaczenia cukrzycy, zaburzeń lipidowych i doustnych środków antykoncepcyjnych. Wiele z tych czynników dostrzegają u siebie, ale uważają, że tylko na niektóre można wpływać (otyłość, stosowanie używek, siedzący tryb życia). Większość z nich nie zna prawidłowych wartości ciśnienia tętniczego, wpływu alkoholu na ryzyko wystąpienia udaru oraz nie wykonuje regularnie badań kontrolnych. Przebadani mieszkańcy Uniejowa i okolic prawidłowo oceniają wpływ palenia papierosów na ryzyko udaru. Wiedzą również co należy robić w przypadku wystąpienia objawów udaru i jak ważne jest znaczenie czasu dla możliwości wyleczenia. Ankietowani pacjenci nie znają metod nowoczesnego, skutecznego leczenia i w większości widzą możliwość tylko częściowego wyleczenia udaru. Respondenci chcą poszerzyć swoje wiadomości na temat tej jednostki chorobowej.

W rolniczym krajobrazie ważną funkcję pełnią powierzchnie wyłączone z użytkowania, czyli siedliska marginalne (wyspy środowiskowe). Są to zarówno obiekty linearne: miedze, śródpolne skarpy, brzegi cieków i lasów, pobocza dróg i polne drogi, jak i wyspy ekologiczne: oczka śródpolne, małe torfowiska, niewielkie zadrzewienia, ekstensywnie użytkowane łąki i murawy. Obiekty te charakteryzują się znacznie większą różnorodnością biologiczną niż otaczające je pola lub intensywnie użytkowane łąki. Można je uznać za ostoje roślin i zwierząt. Florę gminy Uniejów tworzą 623 rodzime i trwale zadomowione gatunki roślin naczyniowych. Na siedliskach wyłączonych z użytkowania stwierdzono 319 gatunków. Najbogatszymi florystycznie obiektami są pobocza dróg, które zasiedla 128 gatunków, a najuboższymi – niewielkie płaty ciepłolubnych muraw z 75 taksonami. Najwyższy wskaźnik naturalności (64,4%) cechuje florę małych mokradeł, a najniższy – flory miedz śródpolnych i poboczy dróg. Wyspy środowiskowe mogą być chronione w formie użytków ekologicznych oraz w ramach systemu rekompensat finansowych, zachęcających rolników do ich utrzymywania w zakresie programów rolnośrodowiskowych.