Zmiana klimatu jest zjawiskiem o charakterze globalnym i ma wpływ na życie każdego człowieka. Przeciwdziałanie zmianom klimatu powinno być nie tylko przedmiotem polityki klimatycznej. Wysiłki w tym celu powinny być podejmowane przez wszystkie grupy społeczne i podmioty gospodarcze. Zależy to jednak od wiedzy i świadomości przyczyn, konsekwencji i mechanizmów zmiany klimatycznej. Celem niniejszego artykułu jest diagnoza stanu edukacji klimatycznej w Polsce w perspektywie geograficznej oraz próba wyznaczenia efektywnych sposobów jej realizacji. Dokonano przeglądu inicjatyw z tego zakresu. Przedstawiono wyniki badań ankietowych przeprowadzonych w Polsce wśród uczniów i nauczycieli. Poziom wiedzy na temat klimatu w społeczeństwie polskim jest niski; duże luki deklarowane są częściej przez młodzież (18–24 lat) niż osoby starsze. Dla większości społeczeństwa głównym źródłem wiedzy o zmianie klimatu są mass media, co utrudnia kształtowanie wysokiej świadomości społecznej w tej dziedzinie, opartej na rzetelnej wiedzy. Konieczne jest dostosowanie podstawy programowej kształcenia ogólnego do każdego etapu edukacyjnego pod kątem uwzględnienia zagadnień klimatycznych oraz wzmocnienie współpracy między szkołami a uczelniami wyższymi w kontekście edukacji klimatycznej. Edukacja klimatyczna jest ważną częścią edukacji geograficznej, ale powinna być wprowadzana do kształcenia także w innych zakresach w celu kształtowania np. wśród ekonomistów, architektów, planistów postaw zbieżnych z ideą zrównoważonego rozwoju.