Emeğini yükseköğretime kanalize ederek beşerî sermaye maksimizasyonunu hedefleyen üniversite mezunlarının istihdam olanağı bulamaması, genç işsizliğini günümüz işgücü piyasalarının önemli sorunlarından biri haline getirmektedir. Mezunların çalışma hayatı pratiklerinden yoksun olmaları ve piyasa tarafından talep edilen niteliklerden uzak olmaları, bu sorunun başlıca nedenleri olarak kabul görmektedir. İşsizliğin azaltılması ve gençlerin mezuniyetleri sonrası işgücü piyasasına geçişlerinin kolaylaştırılması, aktif istihdam politikalarının (AİP) temel amaçlarından biridir. AİP içerisinde "Toplum Yararına Program-TYP" adı verilen ve kamu yararına ücretli çalışmayı kapsayan bir uygulama icra edilmektedir. Bu uygulamaya, 2019 yılından itibaren "Sosyal Çalışma Programı" (SÇP) adıyla üniversite öğrencileri de eklenmiş ve tatil dönemlerinde ücretli ve sigortalı çalışma olanağı sağlanmıştır. Bu araştırmanın amacı, lisans ve ön lisans öğrencilerin SÇP'ye yönelik görüşleri ve tercihleri ekseninde uygulamanın mezuniyet sonrası istihdama dönüşme potansiyelini değerlendirmektir. Araştırmada öğrencilerin demografik özelliklerine göre değerlendirmeler yapılmıştır. Bu amaçla öğrencilere 20 soruluk elektronik anket uygulanmıştır. Araştırma, kesitsel yapıda ve nicel desendedir. Araştırma bulgularına göre öğrencilerin %84,3'ü SÇP'den faydalanmayı düşünmektedir. 2. sınıf öğrencilerinin, kadınların, burslu öğrencilerin, öğrenci iken bir iş ilişkisi içinde olanların ilgisi daha yüksek düzeyde iken; ailelerin gelir durumu, daha önce staj vb. uygulama yapma, yaş, okul türü gibi demografik özelliklere göre tercihler farklılaşmamaktadır. Öğrencilerin %94,9'u, SÇP'nin mezuniyet sonrası iş bulmalarına katkı sağlayacağını ve %96,2'si çalışma hayatını tanımaya katkı sağlayacağını düşünmektedir. Bu bulgulara göre SÇP, hem çalışma alışkanlığı kazandırma hem de asgari ücret düzeyinde ücretlendirme özelliğiyle, üniversite öğrencilerinin işgücü piyasasına geçişini kolaylaştıracak bir potansiyele sahip olarak değerlendirilmektedir. Ancak öğrencilerin büyük ölçüde SÇP'den yararlanmayı tercih etmesi ve uygulamanın düşük kontenjanı, bu derece büyük bir talebin karşılanmasının güçlüğüne ilişkin tereddütler ortaya koymaktadır.

No abstract