swojej epokowej syntezie Grenzraum des Abendlandes. Eine Geschichte Ostmitteleuropas wyjaśnia we wstępie swoją koncepcję Europy Środkowo-Wschodniej i powód swego historiograficznego zainteresowania tym regionem. Chodziło mu o równouprawnienie w traktowaniu regionów leżących na wschód od Niemiec, które nie należały ani do Imperium Bizantyjskiego względnie Otomańskiego, ani do Imperium Rosyjskiego: "Brakuje [w podręcznikach -Ch. A.] historii wielu narodów, które w średniowieczu i w późniejszych wiekach miały swoją przestrzeń życiową między Niemcami i tymi imperiami, a swoją drogę przez historię znalazły czasem w niepodległych państwach, czasem pod panowaniem swoich silnych sąsiadów" 1 . W niniejszym tekście zastanowię się nad recepcją przez historyków zachodnich (to jest w historiografiach niemiecko-i angielskojęzycznych) impulsu wychodzącego od Haleckiego. Podstawą tego artykułu jest fragment krótkiego podręcznika o Europie Środkowo-Wschodniej, zawierający przegląd stanowisk 2 . Pod uwagę wzięte zostały zwłaszcza syntezy monograficzne, dające wyłącznie ogólny zarys historii, przede wszystkim w perspektywie chronologicznej. Poza polem mego zainteresowania pozostawiam tzw. Ostforschung, tj. dokonania historyków pochodzenia niemieckiego, zajmujących się historią Europy Wschodniej już w okresie międzywojennym.

No abstract

No abstract

No abstract

No abstract