Cel badawczy: Celem badawczym artykułu jest przedstawienie teorii autorytetu Alexandre’a Kojève’a poprzez prezentację jego założeń filozoficznych i politycznych. Problem i metody badawcze: Głównym problemem analizowanym w niniejszym artykule jest omówienie implikacji politycznych płynących z zastosowania metody fenomenologicznej w odniesieniu do pojęcia autorytetu. Filozofia Kojève’a stanowi próbę krytycznego namysłu, której efektem jest fenomenologiczne oddzielenie autorytetu od siły i przemocy, co prowadzi do interesujących konkluzji wskazujących na to, że stabilna władza polityczna nie może być oparta na przemocy, lecz na pokojowych rządach prawa. Proces wywodu: Artykuł rekonstruuje kolejne fazy teorii autorytetu Kojève’a, prezentując znaczenie samego filozofa w kulturze, następnie omawia jego definicję autorytetu i wynikające stąd wnioski polityczne. Została zrekonstruowana wizja uniwersalnego i homogenicznego państwa opartego na supremacji władzy sądowniczej. Finalnie tekst wieńczy część krytyczna – omówienie propozycji Kojève’a. Wyniki analizy naukowej: Z jednej strony zostają przedstawione słabe strony refleksji filozoficznej bohatera tekstu, które ufundowane są na intuicyjnej i subiektywnej spekulacji w kwestii autorytetu. Z drugiej strony przemyślenia Kojève’a zawierają wiele przenikliwych refleksji na temat współczesnych teorii demokratycznych. Jego analizy mogą zostać potraktowane jako jedna z perspektyw tłumaczących dzisiejsze problemy integracji europejskiej. Wnioski, innowacje i rekomendacje: Artykuł pokazuje, w jaki sposób filozoficzne myślenie teoretyczne potrafi wskazać na istotne problemy w procesie integracji europejskiej.

Celem artykułu była próba rozwikłania kontrowersji interpretacyjnych wokół jednej z najbardziej oryginalnych telewizyjnych produkcji rozrywkowych ostatnich lat jaką był Towarzysz Detektyw. Produkcję tą można określić mianem pastiszu amerykańskich kumpelskich filmów policyjnych. Jego fabuła odnosi się do realiów socjalistycznej Rumunii lat osiemdziesiątych ubiegłego wieku i w prześmiewczy sposób opowiada o walce lokalnych milicjantów z amerykańskim zagrożeniem. Staraliśmy się udowodnić, że serial nie tyle szydzi z realiów tamtego ustroju, co w dużej mierze stanowi satyrę na propagandowe kino amerykańskie tamtych czasów. Choć humor w nim zawarty wydaje się prostacki i absurdalny, to mimo, czy wręcz dzięki temu posiada dialektyczną naturę, w której kpiny uderzają zarówno w ustrój kapitalistyczny i socjalistyczny. Ponadto staramy się rozwikłać kontrowersje związane z polityczną wymową serialu. Naszym zdaniem jego niejednoznaczność wynika z zastosowania strategii artystycznej bardzo zbliżonej do postmodernistycznej strategii artystycznej określanej mianem retrogardy.

Celem artykułu było przyjrzenie się słynnej debacie Oskara Langego z reprezentantamiAustriackiej Szkoły Ekonomii i krytyczna rekonstrukcja argumentów obu stron w świetlewspółczesnej wiedzy ekonomicznej. Oskar Lange początkowo uznawany za zwycięzcędebaty po krytyce Friedricha Hayeka i upadku realnego socjalizmu stał się przegranymreprezentującym niewłaściwe podejście metodologiczne oparte na dorobku szkoły neoklasycznejw ekonomii. Uważna egzegeza esejów uczestników debaty i nowe koncepcjeekonomiczne pozwalają jednak na zniuansowanie powyższych wniosków. Po pierwsze,Mises nie udowodnił niemożliwości istnienia gospodarki niekapitalistycznej – „obalił” tylkostworzony przez samego siebie karykaturalny model gospodarki socjalistycznej, którynie miał wiele wspólnego z rzeczywistymi propozycjami ekonomistów marksistowskich.Po drugie, argumentacja Hayeka zawiera w sobie niespójności i jak pokazuje współczesnawiedza jej wartość ma dość ograniczony historycznie charakter. Tezy Langego okazały siębłędne głównie z powodu zapożyczeń z liberalnej, neoklasycznej teorii ekonomii. Jednakw świetle współczesnej jego ostateczne wnioski, które głoszą, że poprawne funkcjonowanierynku w gospodarce socjalistycznej jest głównie problemem technologicznym powiązanymz kwestią demokratycznej kontroli nad środkami produkcji, w świetle współczesnej wiedzywydają się być bardzo aktualne. Wobec tego debata kalkulacyjna wciąż jest otwartąkwestią.

No abstract

Celem artykułu jest prezentacja i krytyczne omówienie poglłdów generała Carla von Clausewitza, na temat polskiej niepodległości oraz samych Polaków. W tym celu została wykorzystana dostępna literatura żródłowa w postaci jego głównej pracy, którą jest traktat O wojnie oraz szeregu nieznanych szerzej pism wojskowych, politycznych i historycznych. Wykorzystane zostały również wybrane fragmenty korespondencji oraz opinie uznanych autorów z literatury przedmiotu. Konkluzją jest stwierdzenie, że negatywna opinia Clausewitza na temat polskiej niepodległości wynika z konkretno-historycznej analizy podyktowanej wiernością autora pruskiej racji stanu.