Wstęp: Miłorząb japoński (Ginkgo biloba L.) jest uważany za cenną roślinę wykazującą działanie przeciwrodnikowe. Związane jest to m.in. z zawartością takich substancji aktywnych, jak polifenole, terpenoidy i witaminy. W celach leczniczych wykorzystuje się ekstrakty z liści, które stosowane są m.in. w profilaktyce chorób cywilizacyjnych. Celem badań było określenie aktywności antyoksydacyjnej wyciągów alkoholowych z suszonych liści miłorzębu japońskiego, opadłych z drzew po zakończonej wegetacji, które najczęściej są materiałem odpadowym.Materiały i metody: Surowiec roślinny stanowiły świeżo zebrane oraz suszone liście miłorzębu japońskiego. Ekstrakty do analiz przygotowano z wykorzystaniem aparatu Soxhleta, wytrząsarki rotacyjnej oraz łaźni ultradźwiękowej. Jako rozpuszczalnik zastosowano etanol oraz metanol. Zdolność do eliminowania wolnych rodników (radical scavenging activity – RSA) oznaczono metodą z użyciem odczynnika DPPH (2,2-difenylo-1-pikrylohydrazyl), natomiast całkowitą zawartość polifenoli metodą Folina–Ciocalteu’a.Wyniki: Aktywność antyoksydacyjna wyciągów z suchych liści miłorzębu mieściła się w granicach od 37,69 ±1,97 do 92,85 ±0,28% RSA, przy czym najwyższy wynik uzyskano w grupie ekstraktów w 40% (v/v) etanolu. Spośród wyciągów w 70% (v/v) etanolu najwyższymi wartościami RSA% charakteryzowały się liście ekstrahowane za pomocą wytrząsarki (92,37 ±0,84% RSA), natomiast w przypadku zastosowania 96% (v/v) etanolu – ekstrakty pochodzące z aparatu Soxhleta (81,71 ±2,10%). Duże zdolności przeciwutleniające wykazywały również wyciągi metanolowe. Do ich otrzymania wykorzystano wytrząsarkę i uzyskano wynik wynoszący 89,25 ±0,54% RSA. Najwyższą ogólną zawartość polifenoli odnotowano w próbach ekstrahowanych w aparacie Soxhleta (etanol 40%), w których zawartość wynosiła 9,15 mg/g surowca. Wykazano również dodatnią korelację pomiędzy ogólną zawartością polifenoli a aktywnością antyoksy­dacyjną wyrażoną w % RSA analizowanych prób.Wnioski: Wyciągi z żółtych liści miłorzębu japońskiego zebranych po zakończonej wegetacji charakteryzują się dużą zdolnością zmiatania wolnych rodników, co sugeruje możliwość wykorzystania tego materiału odpadowego jako cennego źródła antyoksydantów.