Alle rechten voorbehouden. Niets uit deze uitgave mag worden verveelvoudigd, opgeslagen in een geautomatiseerd gegevensbestand, of openbaar gemaakt, in enige vorm of op enige wijze, hetzij elektronisch, mechanisch, door fotokopieën, opnamen of enige andere manier, zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de uitgever.

Ruim tien jaar geleden stelden Arie Glebbeek en Henk de Vos (2000) de vraag of de Nederlandse sociologie nog wel een toekomst had. Zij zagen in onder meer de teruglopende studentenaantallen en de afslanking van het aantal universiteiten met een volwaardige sociologie-opleiding een bedreiging van de discipline. Zonder nieuwe aanwas van enige omvang kon de sociologie volgens de twee Groningse sociologen toch niet meer een betekenisvolle discipline zijn. Om die betekenis te hebben moet de sociologie zich aan de ene kant onderscheiden van andere sociaalwetenschappelijke disciplines en aan de andere kant ruimte bieden voor de pluriformiteit die de discipline nu eenmaal eigen is. Een discipline heeft Nachwuchs nodig en de opleidingen spelen hierbij een belangrijke rol. Hoe hebben die zich geweerd tegen de bedreigingen in de afgelopen tien jaar?