Przedmiotem artykułu jest analiza problemów w funkcjonowaniu systemów wsparcia medycznego i społecznego dla osób z zaburzeniami psychicznymi na przykładzie województwa wielkopolskiego. Dane o zasięgu międzynarodowym, ogólnopolskim i lokalnym wskazują, że województwo wielkopolskie jest reprezentatywne pod względem natężenia oraz typu najczęściej diagnozowanych problemów zdrowia psychicznego ludności. Ponadto analiza systemu wsparcia dla osób doświadczających zaburzeń psychicznych, przeprowadzona przez autorki niniejszego artykułu, wskazuje na reprezentatywność województwa wielkopolskiego w skali kraju pod względem problemów wynikających z niedostatków systemowych rozwiązań mających na celu przeciwdziałanie zaburzeniom psychicznym. Punktem wyjścia w niniejszym opracowaniu jest zarysowanie globalnego kontekstu problematyki zaburzeń psychicznych. Następnie problematyka ta została omówiona w świetle analiz ogólnopolskich i regionalnych. W tym kontekście zostały opisane zagrożenia związane z funkcjonowaniem systemu ochrony zdrowia oraz systemu pomocy i integracji społecznej, a także sformułowano rekomendacje mające na celu przeciwdziałanie barierom rozwoju systemu wsparcia dla osób z zaburzeniami psychicznymi w różnych uwarunkowaniach lokalnych.

W artykule podjęto zagadnienia rzecznictwa i jego interpretacji w naukach społecznych (socjologia, polityka społeczna, praca socjalna). Zidentyfikowano napięcia w obszarze rzecznictwa w odniesieniu do osób niepełnosprawnych oraz problemu niepełnosprawności związane ze zmianą paradygmatu definiowania niepełnosprawności (w kierunku modelu społecznego) i w obliczu możliwych subpolityk (polityka równości, polityka różnorodności). Procesy te mają swoje konsekwencje dla poszczególnych grup zawodowych, w tym pracowników socjalnych, a także dla kondycji pracy socjalnej. W działania zawodowe przedstawicieli służb społecznych (w pracę socjalną) wpisane jest profesjonalne rzecznictwo na rzecz grup słabszych (w tym wypadku – osób niepełnosprawnych). W zakończeniu tekstu postawiono pytania o model rzecznictwa osób niepełnosprawnych i wobec problemu niepełnosprawności zalecany w profesjonalnych działaniach zawodowych „pomagaczy” (helping professions) w obliczu zmian paradygmatów definiowania niepełnosprawności.