EKOLOGICZNY WYMIAR DOBRA WSPÓLNEGO W ŚWIETLE ENCYKLIK SPOŁECZNYCH PAPIEŻY POSOBOROWYCH WprowadzenieBieżące nauczanie papieży w kwestiach społecznych odwołuje się do źródeł biblijnych, filozoficzno-teologicznych dokonań Kościoła, jego tradycji wyrosłej z ewangelizacyjnej obecności pośród ludzi różnych kręgów religijno-kulturowych i do encyklik społecznych ich poprzedników. W tym zestawie źródeł papieskie encykliki społeczne stanowią zarazem wyraz bogatego dorobku chrześcijaństwa katolickiego w zakresie inspirowania i poszukiwania rozwiązań kwestii społecznych ze względu na pomyślność aktualnych i nadchodzących pokoleń ludzkich. Szczególne miejsce wśród tych encyklik zajmuje Rerum novarum papieża Leona XIII z 1891 r. Wyrażony w niej mocny głos w dziewiętnastowiecznej kwestii społecznej spowodował, że do dzisiaj stanowi ona jeden z głównych punktów odniesienia dla wypowiedzi społeczno-politycznych nie tylko papieży, lecz także wszystkich innych uczestników debaty publicznej. Kolejne encykliki nawiązywały bezpośrednio, bądź pośrednio do stanowiska Leona XIII i wzbogacały je o odpowiedź na nowe wyzwania świata społecznego. Tak czynił Pius XI, Pius XII, Jan XXIII, Paweł VI, Jan Paweł II i Benedykt XVI.W ostatnim trzydziestoleciu szczególnego znaczenia nabrały wyzwania związane z kwestią ekologiczną, dlatego zajmują one ważne miejsce w encyklikach społecznych papieży tego okresu. Zarówno Jan Paweł II, jak i Benedykt XVI podchodzą do nich niezwykle poważnie, przeznaczając im centralne miejsce w wypowiedziach na tematy społeczne. Kościół katolicki traktuje wypowiedzi w kwestii ekologicznej jako ważne przyczynki do nowego zdefiniowania dobra wspólnego, rozumianego jako zespół warunków sprzyjających wszechstronnemu rozwojowi człowieka i społeczeństwa ludzkiego. Dobro wspólne centralną kategorią nauczania społecznego KościołaZawarte w encyklice Jana XXIII określenie Kościoła jako Mater et Magistra wskazuje, że troską Kościoła jest nie tylko prowadzenie wiernych ku zbawieniu, ale również dbałość o zabezpieczenie korzystnych warunków doczesnego życia czło-