No abstract

Kariyerinin başındaki araştırmacılardan oluşan kadın yazarların ele aldığı bu makalede feminist şehirciliğin kent planlama eğitimindeki yeri incelenmektedir. Bu konumlandırma, otoetnografik bir bakış açısı kullanılarak yazarların deneyimlerindeki ‘ikilemler’ ve ‘aydınlanma anları (epifaniler)’ aracılığıyla yapılmaktadır. Çalışma, toplumsal cinsiyet eşitliğine sahip kentsel alanlar yaratma arayışında, planlama eğitim, öğretim ve uygulama deneyimlerinin feminist içgörüleri barındırmak için neler sunabileceğini araştırmaktadır. Ayrıca, kişiselleştirilmiş anlatıların detaylı analizi yoluyla, planlamada feminist şehircilik konusunda yetkinlik yaratmadaki zorlukları ve potansiyelleri ortaya çıkarmaktadır. Araştırmamızın, kapsayıcı kentsel planlamanın yükselişi için ‘planlama’ kitlelerini kışkırtacak bir ön manifesto görevi görmesini beklemekteyiz.

Entrepreneurial and growth‐oriented urban development models see left‐behind areas as opportunities in need of redevelopment and upgrading, which can be subjected to speculation. We argue that pathbreaking trajectories emerge during this redevelopment process in distinct ways depending on the adaptive capacity of urban communities and flexibility in the planning practices. Focusing on the squatter areas in Istanbul, we map out pathbreaking trajectories in institutional and policy contexts and unravel societal responses. We conclude that the authoritarian entrepreneurial governance landscape operates in a dual context in which its impacts on re‐politicization of urban communities and their engagement with policy networks can vary.

No abstract