Wprowadzenie i cel pracy. Umiejętność prowadzenia rozmowy z pacjentem ma szczególne znaczenie w przypadku schorzeń onkologicznych, kiedy to lekarz postawiony zostaje w obliczu konieczności przekazania pacjentowi niepomyślnych informacji oraz radzenia sobie z towarzyszącymi tej sytuacji emocjami pacjenta. Celem pracy była próba przedstawienia wybranych aspektów komunikacji z pacjentem onkologicznym oraz ich wpływu na jakość relacji na płaszczyźnie lekarz-pacjent. Skrócony opis stanu wiedzy. Właściwa komunikacja między lekarzem a pacjentem może łagodzić lęk i stres związany z chorobą oraz pomóc w jej akceptacji, dlatego też ważna jest umiejętność okazywania pacjentowi empatii, akceptacji, zrozumienia, życzliwości, co z kolei warunkuje posiadanie przez lekarza kompetencji komunikacyjnych. W kontakcie z pacjentem istotne znaczenie ma budowanie przyjaznej atmosfery oraz okazywanie zrozumienia i akceptacji dla jego emocji, co daje choremu poczucie wsparcia i bezpieczeństwa. W procesie komunikacji z pacjentem onkologicznym duże znaczenie przypisuje się komunikacji niewerbalnej, która nabiera dla pacjenta szczególnego znaczenia w sytuacji, gdy odnosi on wrażenie, że lekarz nie jest z nim szczery. Umiejętność odczytywania komunikatów werbalnych i niewerbalnych pozwala na adekwatny do sytuacji dobór metody prowadzenia dialogu. Podsumowanie. Zadowalająca komunikacja może przyczynić się do optymalizacji procesu leczenia, zmniejszenia stresu oraz lepszego radzenia sobie przez pacjenta z chorobą, podczas gdy niewłaściwa komunikacja może mieć wpływ na pogorszenie jakości jego życia.