Obez ve fazla vücut ağırlığına sahip olma durumu, dünyada yaklaşık olarak her üç kişiden birinde var olan metabolik bozukluklardan biri haline gelmiştir. Obezite tedavisi için en etkili çözüm, dengeli bir beslenme planı ile birlikte yaşam tarzı değişikliğinin oluşturulmasıdır. Ancak uzun vadede sürdürülmesi gereken bu yaşam tarzı değişikliği, obez bireylerin çoğu için uyum zorluğu nedeniyle başarısız sonuçlanmaktadır. Ağırlık kaybını sağlamadaki zorluklar bu kişileri, popülerliği artan besin desteklerine yöneltmektedir. Birçok bitkiden elde edilen ürünler, dünya nüfusunun çoğunluğu tarafından sağlığın iyileştirilmesi ve geliştirilmesi için kullanılmaktadır. Buna paralel olarak, obez ve fazla vücut ağırlığına sahip kişiler tarafından ağırlık kaybını destekleyeceği düşünülerek, besin desteklerinin kullanımı artış göstermiştir. Tüketilen besin desteklerinin içeriğindeki biyoaktif bileşikler; sindirim sisteminde görev alan enzimleri inhibe etme, lipit metabolizmasını arttırma, iştahı baskılama gibi çeşitli metabolik yollarla ağırlık regülasyonuna etki edebildiği varsayılarak fazla vücut ağırlığına sahip bireyler tarafından kullanılmaktadır. Bazı besin bileşenlerinin farklı metabolik yolaklarla ağırlık kontrolünü sağladığı bildirilmekle beraber, bunun aksi yönde insan sağlığını tehdit eden yan etkilerinin de olabileceği unutulmamalıdır. Bu nedenle, mevcut bilimsel veriler ve güvenli kullanım tavsiyelerinin dikkatlice araştırılması önem arz etmektedir. Bu derlemede, bazı besin desteklerinin ve ilaçların obeziteyi önlemedeki etki mekanizması araştırılmış, obeziteyi önleme ve tedavi etme stratejilerine bakış açısı sunmak amaçlanmıştır.

Advanced glycation end products (AGEs) are potentially chemical hazardous compounds. Digestive system conditions may affect AGEs formation. Despite puddings have low AGEs content, the effect of in vitro digestion on AGEs formation is unknown. This study aims to determine the formation of AGEs precursors as Glyoxal (GO) and Methylglyoxal (MGO) in puddings under in vitro digestion. For this purpose, GO and MGO levels of puddings were determined by High-Performance Liquid Chromatography. The amount of GO and MGO in samples ranged between 6.3 to 18.8 µg /100 g and 5.8 to 24.4 µg / 100g, respectively. After in vitro digestion, GO and MGO levels were increased to between 18.1 to 47.7 µg / 100g and 8.5 to 31.6 µg/100 g, respectively. Our results indicate that puddings have low AGEs precursors this may be due to bounding capability of milk proteins, water binding capacity of starch, low heat treatment and sugar type.