Amaç: Bu çalışmada ders-boş zaman çatışması ile öznel mutluluk arasındaki ilişkinin incelenmesi amaçlanmaktadır Yöntem: Çalışma için örneklem seçiminde basit tesadüfi örnekleme seçimi kullanılmıştır. Çalışmanın evreni Gaziosmanpaşa Üniversitesinde okuyan üniversite öğrencilerinden oluşurken örneklemi de Spor Bilimleri Fakültesinde okuyan 227 öğrencilerden oluşmaktadır. Veri toplama araçları olarak araştırmacılar tarafından hazırlanan kişisel bilgi formu, “Ders-Boş Zaman Çatışma Ölçeği” ve “Öznel Mutluluk Ölçeği” kullanılmıştır. Bulgular: Çalışma bulgularına bakıldığında, üniversite öğrencilerinin öznel mutluluk ve ders-boş zaman çatışma ölçeklerinden ortalama puan aldıkları görülmüştür. Katılımcıların okudukları sınıf değişkeni açısından ders-boş zaman çatışması yoğunluk alt boyutunda ve okudukları bölüm değişkeni incelendiğinde ders-boş zaman çatışması zaman alt boyutunda anlamlı fark tespit edilmiştir. Sonuç: Bu doğrultuda da, öğrencilerin herhangi bir şekilde öznel mutluluk ve ders-boş zaman çatışması adına bir problem yaşamadıkları görülmüştür. Anahtar Kelimeler: Boş zaman, çatışma, mutluluk, öğrenci

Bu araştırmada, üniversite de spor bilimleri fakültesinde okuyan öğrencilerin serbest zaman ilgilenimleri ile sosyal ve duygusal yalnızlık ilişkisinin incelenmesi amaçlanmaktadır. Araştırmaya 86 (%36,3) kadın 151 erkek (%63,7) ve yaş ortalaması 21,11  2,53 olan toplam 237 gönüllü olarak katılım göstermiştir. Araştırma kapsamında nicel araştırma yöntemi kullanılmıştır. Araştırma kapsamında Sosyal ve Duygusal Yalnızlık Ölçeği, Serbest Zaman İlgilenimleri Ölçeği ve araştırmacılar tarafından hazırlanmış olan kişisel bilgi formu kullanılmıştır. Elde edilen verilerin normallik dağılımları incelenmiş ve dağılımın normale yakın olduğu tespit edilmiştir. İki kavram arasındaki ilişkinin incelenebilmesi amacı ile pearson korelasyon katsayısı hesaplanmıştır. Serbest zaman ilgileniminin sosyal ve duygusal yalnızlık üzerindeki yordama gücünü test edebilmek amacı ile aşamalı regresyon analiz yöntemi kullanılmıştır. Sonuç olarak, bireyin serbest zaman ilginim düzeyleri arttıkça hissettikleri duygusal ve sosyal yalnızlığın azaldığı söylenebilir. Sosyalleşme sürecine büyük bir katkı sağlayan serbest zaman aktiviteleri bireylere sağlıklı bir yaşam sunarken aynı zamanda sosyal bir varlık olarak devam etmesini sağlamaktadır