Aile üyeleri arasındaki etkileşimin kalitesine işaret eden aile işlevselliği, ailenin duygusal bağlılığı ve değişime karşı uyumu gibi birçok yapıyı içine alır. Aile işlevselliğini tehdit eden hastalık, ölüm, yoksulluk vb. birçok değişken bulunmaktadır. Engelli bir üyenin bulunması halinde de aile işlevselliği risk altındadır ve aile üyeleri yeni koşullara uyum sağlamak zorunda kalabilir. Bu çalışmada, engelli üyesi bulunan ailelerdeki yetişkinlerin algılanan aile işlevselliğinin, sosyo-demografik özelliklerine göre farklılık gösterip göstermediği incelemek amaçlanmaktadır. Çalışmaya ailesinde engelli bir üye bulunan 35-60 yaş arasındaki 141 yetişkin dâhil edilmiştir. Katılımcıların algılanan aile işlevselliğini ölçmek amacıyla Aile Değerlendirme Ölçeği (ADÖ) kullanılmıştır. Aile Değerlendirme Ölçeği'nin problem çözme, iletişim, roller, duygusal tepki verebilme, gereken ilgiyi gösterme, davranış kontrolü ve genel işlevler olmak üzere yedi alt boyutu vardır. Katılımcıların algılanan aile işlevselliği düzeylerinin, sosyo-demografik özelliklerine göre anlamlı farklılık gösterip göstermediğini test etmek amacıyla İlişkisiz Örneklemler T-Testi ve İlişkisiz Örneklemler İçin Tek Faktörlü Varyans Analizi kullanılmıştır. Katılımcılar Aile Değerlendirme Ölçeğinin alt boyutlarından olan problem çözme, iletişim, duygusal tepki verebilme ve genel işlevler alt boyutlarında sağlıklı sonuçlar bildirirken; roller, gereken ilgiyi gösterme ve davranış kontrolü alt boyutlarında sağlıksız sonuçlar bildirmişlerdir. Katılımcıların Aile Değerlendirme Ölçeği'nin bazı alt boyutlarından aldıkları puanlar ise; eğitim düzeyi, sağlık durumu, sağlık güvencesi, evde bakım ücreti ve engelli aylığından yararlanma durumu, yararlanılan hizmet sayısı ve hanede yaşayan toplam kişi sayısı bakımından anlamlı farklılık göstermiştir.