In this paper, green nanocomposites based on biomass and superparamagnetic nanoparticles were synthesized and used as adsorbents to remove methylene blue (MB) from water with magnetic separation. The adsorbents were synthesized through the wet co-precipitation technique, in which iron-oxide nanoparticles coated the cores based on coffee, cellulose, and red volcanic algae waste. The procedure resulted in materials that could be easily separated from aqueous solutions with magnets. The morphology and chemical composition of the nanocomposites were characterized by SEM, FT-IR, and XPS methods. The adsorption studies of MB removal with UV-vis spectrometry showed that the adsorption performance of the prepared materials strongly depended on their morphology and the type of the organic adsorbent. The adsorption studies presented the highest effectiveness in neutral pH with only a slight effect on ionic strength. The MB removal undergoes pseudo-second kinetics for all adsorbents. The maximal adsorption capacity for the coffee@Fe3O4–2, cellulose@Fe3O4–1, and algae@Fe3O4–1 is 38.23 mg g−1, 41.61 mg g−1, and 48.41 mg g−1, respectively. The mechanism of MB adsorption follows the Langmuir model using coffee@Fe3O4 and cellulose@Fe3O4, while for algae@Fe3O4 the process fits to the Redlich-Peterson model. The removal efficiency analysis based on UV-vis adsorption spectra revealed that the adsorption effectiveness of the nanocomposites increased as follows: coffee@Fe3O4–2 > cellulose@Fe3O4–1 > algae@Fe3O4–1, demonstrating an MB removal efficiency of up to 90%.

No abstract

No abstract

Wysunięte przez Heideggera hasło destrukcji metafizyki trafiło, w moim przypadku, na podatny grunt, gdyż od momentu ukończenia studiów filozoficznych właśnie to zagadnienie interesowało mnie najbardziej. W konsekwencji od lat kompletowałam bibliotekę zawierającą najważniejsze dzieła europejskiej metafizyki. Zewnętrzna krytyka metafizyki, typowa dla neopozytywizmu, zawsze wydawała mi się nietrafiona i powierzchowna, była niejako "drogą na skróty". Sądziłam, że należy podjąć wysiłek wmyślenia się w wielkie koncepcje metafizyki, nie dając im się zarazem uwieść, tak by to przedsięwzięcie wyprowadziło poza metafizykę, przyniosło intelektualną wolność, a zarazem otwarło myśleniu nową perspektywę, odpowiadającą potrzebom dnia dzisiejszego. Sposób myślenia charakterystyczny obecnie dla trzech wielkich ośrodków filozofii współczesnej: anglosaskiego (logika filozoficzna, filozofia analityczna), niemieckiego (inspiracje pochodzące przede wszystkim od Jürgena Habermasa) oraz francuskiego (postmodernizm) nie ma nic wspólnego-tutaj odwołuję się do ustaleń Martina Heideggeraz przezwyciężeniem metafizyki, lecz stanowi skoncentrowaną postać metafizyki nieprzezwyciężonej 1 , do czego mogą dochodzić jakieś epigo