Apteka szpitalna rzadko uczestniczy w procesie logistycznym związanym z transportem, przechowywaniem i podawaniem krwi, jest jednak zaangażowana w realizację zaopatrzenia szpitala w preparaty krwiozastępcze. Świadomość problemów logistycznych, technologicznych, analiza kosztów, ograniczeń prawnych oraz etycznych związanych ze stosowaniem preparatów krwiopochodnych, staje się niezbędna dla dobrej, efektywnej, opartej na merytoryce współpracy farmaceuty klinicznego z innymi specjalistami ochrony zdrowia. Wprowadzenie dobrego substytutu krwi rozwiązałoby problem pozyskiwania krwi od dawców, kosztownego przechowywania, transportu i badań. Ze względu na szczególny charakter procedury podawania krwi, w niektórych sytuacjach nie ma możliwości jej stosowania ze względów etycznych i religijnych. Obecne badania prowadzone w poszukiwaniu substytutów krwi, nie koncentrują się na dokładnym odtworzeniu krwi wraz z jej składnikami komórkowymi. O ile stworzenie doskonałego preparatu wydaje się niemożliwe, o tyle produkty przeznaczone do częściowego zastąpienia roli krwi mają coraz większe szanse zastosowania. Przykładem mogą być nie tylko preparaty wypełniające łożysko naczyniowe, ale także różnorodne przenośniki tlenu. Należy zwrócić uwagę, że zastosowanie preparatów bezkomórkowych rozwiązuje liczne problemy technologiczne związane ze stosowaniem i podawaniem preparatów krwiopochodnych. Brak białek w produkcie wspomagającym przenoszenie tlenu i dwutlenku węgla w tkankach ludzkich lub aparaturze medycznej, oznacza brak ryzyka reakcji alergicznych, koagulacji oraz konieczności prowadzenia badań przed podaniem leku, co poprawia zarówno dostęp do terapii przez ograniczenie problemów technologicznych, jak i podnosi poziom bezpieczeństwa pacjenta i pozwala na poprawę efektywności procesu terapeutycznego. Cykl artykułów przedstawi stan bieżący, kierunki poszukiwań i możliwości rozwoju preparatów krwiopochodnych i krwiozastępczych, ze szczególnym uwzględnieniem bezkomórkowych środków przenoszących tlen.