Kronik tarzında yazılmış umumî tarih çalışmaları, yalnızca yazılış amacı muvacehesinde kullanılmakla kalmaz. Kronik çalışmalar, aynı zamanda yazıldığı dönemdeki ulemanın konumunun ve müellifin o günkü ilim dünyasına bakışının yansımalarını içerebilir. Bu çalışma, tanınmış Hanefî fakîh ve muhaddis Bedreddin Aynî’nin umumî bir tarih kitabı olarak kaleme aldığı İkdü’l-cümân adlı kitabı üzerinedir. Bu makalede, İkdü’l-cümân adlı eserden yola çıkılarak 648-707(1250-1307) yılları arasında Memlükler’de hadis ilminin ve âlimlerinin durumu ile müellif Aynî’nin bunlara yaklaşımları okunmaya çalışılmıştır. Bu kapsamda İkdü’l-cümân’da atıfta bulunulan hadis tarihi öğeleri, ilim kurumları, farklı râvi grupları, farklı rivayet yöntemleri ve dönem içinde yapılan tasnifler tespit edilmiştir. Ayrıca söz konusu dönemdeki muhaddislerin meslekî, mezhebî ve siyâsî eğilimleri üzerinde durulmuştur. Doğrudan hadis tarihi öğelerine yoğunlaşan çalışmalarla umumî tarih alanında yazılmış kaynaklarda geçen bilgilerin kıyaslanması, bu bilgiler arasındaki uyumlu ve uyumsuz noktaların ortaya çıkmasına katkı sağlayacaktır.

This article is about the book of Andalusian Mālikī jurist and muhaddith Ibn al-Ṭallāʿ (d. 497/1104), which brings together the narrations including the judgments and sentences issued by the Prophet. Known as Aqdiyat Rasūlıllāh, this work is the most well-known book compiling the judgments of the Prophet. Aqdiyat Rasūlıllāh is important in terms of showing the purposes, content and functions of Aqdiyat genre. The work was written as a kind of handbook during the period when Ibn al-Tallā gave fatwa in Cordoba. The book contributes to both branches of fiqh and hadith, as it contains details about both. Aqdiyat Rasūlıllāh can be positioned within hadith books that include only juristic narrations. In the field of fiqh, it can be accepted as one of the works that constitute a source for the nawāzil genre.