Jaarlijks wordt in opdracht van het ministerie van Landbouw, Natuur en Voedselkwaliteit de Nederlandse otterpopulatie genetisch gemonitord. Belangrijk aandachtspunt is de hoge verkeersmortaliteit en een mogelijke afname van de genetische variatie als gevolg van inteelt. Het doel van de jaarlijkse monitoring is daarom tweeledig: a) een vinger aan de pols houden wat betreft de genetische variatie binnen de populatie en b) het identificeren en lokaliseren van infrastructurele knelpunten.Het aantal geverifieerde doodvondsten in 2020 was met een totaal van 166 weliswaar weer enigszins gegroeid, maar de toename was beduidend minder groot dan in voorgaande jaren. De meest waarschijnlijke verklaring is een afname in verkeersdruk als gevolg van coronamaatregelen. Per provincie zijn de belangrijkste knelpuntlocaties geïdentificeerd van wegen waar nog steeds veel otters sneuvelen in het verkeer. Ook is gekeken of in de nabijheid van gemalen, stuwen en sluizen vanwege een barrièrewerking relatief meer otters sneuvelen op wegen in de naaste omgeving (binnen een straal van 250 m).Op basis van de aangetroffen DNA-profielen in doodvondsten kon worden geconcludeerd dat de totale genetische variatie binnen de Nederlandse otterpopulatie redelijk stabiel is. Met een aandeel van ca. 25% van het totale aantal aanwezige dieren vormen de doodvondsten een betrouwbare steekproef uit de populatie.

No abstract