Bu çalışmanın amacı, fiziksel engelli sporcular ile fiziksel engelli sedanter bireylerin yaşam doyum düzeylerinin çeşitli değişkenler açısından belirlenmesidir. Çalışmaya, 30 yaş ve üstü ampute futbol, tekerlekli sandalye basketbolu, bilek güreşi, okçuluk, yüzme, tekerlekli sandalye tenisi, badminton, atletizm, masa tenisi, halter branşlarında 78 fiziksel engelli sporcu ile 105 sedanter fiziksel engelli birey katılmıştır. Spor yapan ve spor yapmayan engelli bireylerin yaşam doyum düzeylerini ölçmek amacıyla Diener ve arkadaşları tarafından 1985 yılında geliştirilen, Köker tarafından Türkçeye uyarlama çalışması yapılan beş maddeden oluşan yaşam doyumu ölçeği kullanılmıştır. İki grup arasındaki farkı belirlemek için bağımsız örneklemler t testi kullanılmıştır. Elde edilen bulgular incelendiğinde spor yapan fiziksel engelliler ile sedanter fiziksel engelli bireylerin yaşam doyum düzeyleri arasında anlamlı farklılıklar olduğu saptanmıştır (p<0.05). Spor yapanların yapmayanlara nazaran yaşam doyumunun daha yüksek olduğu görülmektedir. Yaşam doyumu bakımından evli ve bekârlar arasında anlamlı farklılık bulunmamıştır (p>0.05). Yapılan Mann-Whitney U testi sonuçlarına göre, yaşam doyum değişkeni bakımından erkeklerle kadınlar arasında anlamlı farklılık bulunmuştur (p<0.05). Bayanların erkeklere nazaran yaşam doyumunun yüksek olduğu görülmüştür. Varyans analizi sonuçlarına göre yaşam doyum değişkeni bakımından gelir düzeyleri arasında çok çok anlamlı düzeyde farklılık bulunmuştur (p<0.001). Gelir düzeyi arttıkça yaşam doyumunun arttığı görülmüştür. Sonuç olarak, fiziksel engelli bireylerin sportif faaliyetlere katılımlarının onların yaşam doyum düzeylerini artırdığı görülmüştür.