The aim of this article is to examine the smart governance in order to increase the effectiveness of spatial planning in cities, which are one of the domains of climate change, and to discuss the current situation of smart governance in Turkey within the framework of climate change adaptation. For the purpose; firstly, the effects of climate change were defined and a two-stage literature review was conducted. In the first stage, in order to understand the relationship between climate change adaptation and spatial planning the indicators by which spatial planning of adaptation to climate change can be evaluated were examined. The prominent issues for spatial adaptation to climate change have been identified as including spatial adaptation policies, governance model, implementation level, participation and the role of technology. In the second stage, literature was reviewed again on the prominent issues and the smart governance was obtained in it. Then, the scope of the smart governance approach in spatial adaptation to climate change in Turkey was discussed through spatial planning principles, participation, local level and technology. The "content analysis" method, which allows descriptive evaluations over the literature, was used as a research method. As a result, spatial planning principles and relevant actors were identified at the local level, but some deficiencies in the use of technology were determined. Therefore, it has been asserted that smart governance in spatial adaptation to climate change in Turkey has the potential and is open to development, but it has not yet reached sufficient scope.

Kentlerde altyapının inşası sürecinde izlenen yöntem ve teknikler, yapım ve uygulama şekli, mevcut şehri geliştirmek ve yaşanabilir hale getirmek açısından önem taşımaktadır. Bütünsel planlama yaklaşımı ile bölge ölçeğinden mahalle ölçeğine ve hatta mikro düzeye inebilen sistemsel bir çözüm ile kaliteli çevreler yaratmak mümkün olabilmektedir. Bu konuda yapılan çalışmalar, eko mahallelerin iklim değişikliği için gerekli olan mavi-yeşil altyapı, hammadde ve doğal kaynak verimliliği, geri dönüştürülebilir atık malzeme yönetimi ve enerji tasarrufu gibi eko verimliliğe dayalı stratejiler ile sürdürülebilirliği sağladığı yönündedir. Özellikle yerel düzeyde ekolojik tasarım, çevrenin kalitesini geliştirme şekli olarak karşımıza çıkmaktadır. Bu noktada, eko tasarım rehberleri ve eko verimlilik ajandaları önem kazanmaktadır. Bu çalışma, eko komşuluğun yapısını ekolojik ağ örüntüsü-eko verimlilik kavramları üzerinden ele almaktadır. Çalışma, geleneksel komşuluk teorisinden başlayarak kentsel tasarımı yönlendiren kriterler, sürdürülebilirlik ve ekolojik yaklaşımlar çerçevesinde değerlendirilmektedir. Ekolojik tasarımı oluşturan ilkelerde eko verimliliği öne çıkaran uluslararası örnekler incelenmiş; kentsel sistemler bütünü içerisinde mavi-yeşil altyapı, ulaşım, atık ve enerji konularının öne çıktığı içerik analizi yöntemi ile kavramsal bir model önerisi geliştirilmiştir. Tümden gelim – tüme varım şeklinde kapsamlı bir yaklaşımla kent sistemi içerisinde eko kriterler belirtilerek, eko verimlilik- eko duyarlılık ilkelerini planlama/tasarıma dâhil eden bütüncül bir kavramsal model oluşturulması amaçlanmış, geliştirilecek eko komşuluk birimleri için işleyiş şeması ortaya konmuştur.

Bu çalışmada, kavramsal çerçeve ve analiz yoluyla akıllı kent modelinin akıllı ekonomi perspektifinden irdelenmesi amaçlanmış ve akıllı ekonomi bileşenlerinin yerel ekonomik kalkınma ile ilişkisi tartışılmıştır. Bu nedenle çalışma üç temel bölümden oluşmaktadır. Makalenin ilk bölümü, akıllı kent ve akıllı ekonomi ile ilgili literatür değerlendirmesini kapsamaktadır. Çevresel, ekonomik, mekânsal, sosyal ve kurumsal odaklar çerçevesinde tartışılan akıllı kent yaklaşımı ile ilgili çok sayıda uygulamalar yapılması kentlerin marka değeri kazanmasında önem taşımaktadır. Bu odaklar içerisinden akıllı ekonomi, akıllı kent yaklaşımının bir yansıması olan yeni bir ekonomik yaklaşım olarak değerlendirilmektedir. Diğer bir deyişle akıllı kent yaklaşımı, akıllı ekonomi olarak adlandırılan kendi ekonomik modelini oluşturmaktadır. Akıllı kentin bileşenlerinden biri olan akıllı ekonomi; finans, Bilgi ve İletişim Teknolojileri (BİT), hizmet ve kültürel olmak üzere mevcut ekonomik sektörlerin çekiciliğini artırmayı hedeflemektedir. Ayrıca paylaşım ekonomisi ve temiz/yeşil ekonomi gibi yeni ekonomik sektörlerin oluşmasını sağlamaktadır. Bu nedenle makalenin ikinci bölümünde, Türkiye'de bir kent üzerinden örnek alan incelemesi yöntemiyle akıllı ekonomik yaklaşımın etkinliği sorgulanmaktadır. Türkiye'nin en büyük yüz ölçümüne sahip Konya kenti, yerel yönetimin akıllı kent üzerine yaptığı çalışmalar ve TÜİK'in verileri kullanılarak LQ analizi ile akıllı ekonomi üzerinden akıllı kent sorgulamasının yapılması için seçilmiştir. Bu bulgulara göre Konya, iki nedenden dolayı akıllı ekonomi perspektifinde gerçek bir akıllı şehir olarak görülmeyebilir. Birinci neden, akıllı ekonominin ana bileşenlerinden biri olan girişimcilik kapsamındaki finans, BİT, hizmet ve kültür sektörlerinin LQ analiz sonuçlarına göre yeterince gelişmemiş olmasıdır. İkinci neden ise paylaşım ve kümelenme tabanlı ekonominin ve yeşil ekonomi yaklaşımının yeterince yaygınlaşmaması ve bu konularda veri üretiminin hafife alınması nedeniyle Konya'nın akıllı şehir olarak değerlendirilememesidir. Ancak, mevcut durumda taşıdığı potansiyeller ile üçüncü bölümde, özellikle ekonomik açıdan akıllı şehir olmak için belirlenen fırsat ve sınırlara yer verilmektedir.