Πρόκειται για έρευνα στην αποκέντρωση των δομών της κεντρικής διοίκησης του Κράτους. Το κύριο μέρος της παρούσας εργασίας αναφέρεται στην ιστορική διαδρομή της αποκεντρωμένης κρατικής διοίκησης από την σύσταση του νεώτερου Ελληνικού Κράτους έως σήμερα και στα δύο συστήματα αποκέντρωσης που εφαρμόστηκαν στην Ελλάδα τα τελευταία 20 έτη και επηρέασαν πολλαπλά τον κοινωνικό μας βίο: Το σύστημα των Κρατικών Περιφερειών (1986/1997) και το σύστημα των Αποκεντρωμένων Διοικήσεων (2010) που το διαδέχτηκε.Είναι λοιπόν μια προσπάθεια συνολικής καταγραφής εννοιολογική, χρονολογική και νομική, της διαδρομής της αποκέντρωσης στη νεώτερη Ελλάδα με έμφαση βεβαίως στα δύο αυτά συστήματα αποκέντρωσης, που αποτελούν και την πιο εκτεταμένη μορφή διοικητικής αποκέντρωσης μέχρι σήμερα, με αποκέντρωση και πολλών και σημαντικών αρμοδιοτήτων στα Περιφερειακά Κρατικά Όργανα.Επίσης,προσπάθεια καταγραφής του βαθμού που συντέλεσαν σε αυτό οι δύο τελευταίες αναθεωρήσεις του Συντάγματος (2001/2008), κατ΄επιταγή των οποίων καταρτίστηκε και ψηφίστηκε ο Ν. 3852/2010.Γίνεται λεπτομερής ανάλυση της λειτουργίας των δύο αυτών συστημάτων, των αρμοδιοτήτων που τους παραχωρήθηκαν και της σχέσης τους με τους Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης (ΟΤΑ Α’ και Β΄ βαθμού).Τέλος , επιχειρείται να καταγραφούν τα θετικά και αρνητικά στοιχεία που διαφάνηκαν στο διοικητικό μας σύστημα κατά τον χρόνο εφαρμογής των εν λόγω συστημάτων, κάποιες σύγχρονες τάσεις που τώρα εμφανίζονται και τα συμπεράσματα εξ αυτών και προτάσεις για επίλυση των σημαντικότερων προβλημάτων δυσλειτουργίας που παρατηρήθηκαν κατά τον χρόνο ισχύος τους.