Bu araştırmanın amacı, okul öncesi öğretmenlerinin özyeterlik inançları ile teknolojik araç-gereç kullanımına yönelik tutumları arasındaki ilişkiyi ortaya koymaktır. İlişkisel tarama modelindeki araştırmanın çalışma grubu Balıkesir ilindeki bağımsız anaokullarında görev yapan 174 okul öncesi öğretmeninden oluşmaktadır. Araştırmanın verileri kişisel bilgi formu, "Okul öncesi öğretmenlerinin özyeterlik inançları ölçeği" ve "Okul öncesi eğitimde teknolojik araç-gereç kullanımına yönelik tutum ölçeği" ile toplanmıştır. Araştırma sonuçlarına göre; katılımcıların özyeterlik inançlarının cinsiyetlerine, mesleki deneyimlerine ve öğrenim durumlarına göre değişmediği görülmüştür. Katılımcıların teknolojik araç-gereç kullanımına yönelik tutumları incelendiğinde, mesleki deneyimleri ve öğrenim durumları arasında anlamlı farklılık bulunmazken, cinsiyetlerine göre değişiklik gösterdiği belirlenmiştir. Ayrıca katılımcıların özyeterlik inançları ile okul öncesi eğitimde teknolojik araç-gereç kullanımına yönelik tutumları arasında düşük düzeyde, pozitif yönde anlamlı bir ilişki olduğu sonucuna ulaşılmıştır.

Inclusion of young children with disabilities into regular preschool classrooms is a common practice that has been implemented for several decades in industrialized nations around the world, and many developing countries including Turkey have been developing and implementing laws, regulation, and services to support inclusion and teaching in natural environments. The current definition of inclusion provided in special education laws developed in Turkey aligns with the definition of inclusion provided in the contemporary literature. However, implementation of inclusive practices in early years is still in its early stages and baby steps are taken to develop more comprehensive system of special education and inclusive practices. The purpose of this article is 4-fold: (a) to describe Turkish special education laws and regulations that support inclusive education and teaching in natural environment; (b) to summarize current inclusive practices in early childhood in Turkey; (c) to summarize and synthesize the available research on early childhood inclusion in Turkey; and (d) to discuss challenges and suggestions for future directions to enhance early childhood inclusion in Turkey.