Growing tourist flows, which crowd ancient city centres, have modified their liveability and threatened conservation. They have increased the need for quiet places, primarily where green parks are missing. While previous studies have highlighted the possibility of reusing hidden sites of historical buildings, it is not clear if this scheme can also be applied in other contexts, and which physical or perceptual dimensions are mainly related to the restoration of these sites. If greenery and water elements induce positive effects on people’s well-being, we want to understand if the historical–artistic component can be just as important for people’s restorativeness. To this end, the physical and perceptual characteristics of 20 different sites in Naples and Istanbul were investigated through objective and subjective surveys. The results show that the sound levels inside sites cannot consistently account for the perception of the restorativeness in Italy and Turkey, while some sound level differences caused by outside noise could. Moreover, soundscape, appreciation, maintenance/management, and importance/relevance were the main perceptual dimensions describing these places. The importance/relevance dimension was strongly correlated with all the components of the restorativeness, especially with the fascination. These findings are consistent between the Italian and Turkish groups.

Hızla büyüyen, kalabalıklaşan, karmaşıklaşan ve daha gürültülü hale gelen kentlerde yaşam kalitesi giderek düşmekte ve kentte yaşayan insanlar sessiz/sakin bir ortamda dinlenme, rahatlama ve rehabilite olma ihtiyacı hissetmektedir. Bu anlamda kentsel bölgelerdeki park, bahçe, avlu vb. açık alanlar sessiz/sakin alan olarak, bu ihtiyacın karşılanması için kullanılabilecek öneme sahip mekanlardır. Bu tür yerlere örnek bir alan olarak Eskişehir Kurşunlu Camii ve Külliyesi bahçesi bu çalışmada konu edilmiştir. Eskişehir Odunpazarı Kentsel Sit Alanı içerisinde bulunan ve bir Osmanlı Dönemi yapı grubu olan külliye, tarihi değeri ve turistik kullanımı ile ön plana çıksa da külliyeyi oluşturan binaların arasında kalan yeşil alan, çevresine göre sessiz/sakin bir yer olma potansiyeline sahiptir. Bu bağlamda bahçe, alana sessizlik/sakinlik niteliği kazandıran özellikleri açısından işitsel peyzaj yaklaşımıyla alan çalışması üzerinden incelenerek sessiz/sakin alan olma potansiyeli değerlendirilmiş, sessizlik/sakinlik algısını etkileyen faktörler (akustik özellikler, mekânsal özelikler, işlev) belirlenmiştir. Alan çalışmasında akustik ölçüm ve anket yapılmıştır. Akustik ölçüm sonuçlarına göre alandaki ses basınç düzeyi (LAeq) kabul edilebilir düzeyin (55 dB’in) altındadır. Anket sonuçlarına göre ise beklenene paralel olarak alan, çoğunluk tarafından sessiz/sakin olarak değerlendirilmiştir. Alanda sessizlik/sakinlik algısını etkileyen faktörler alan özelliklerine göre; alanda su sesinin, kuş seslerinin ve dini seslerin duyulması; ses kaynağı sayısının ve çeşidinin az olması; yetişkin ağaçların bulunması, alanın tarihi ve kültürel değere sahip olması şeklinde ifade edilmiştir. Sonuç olarak Kurşunlu Camii ve Külliyesi bahçesinin sessiz/sakin alan olarak kullanılabileceği ve dolayısıyla farklı kentsel bölgelerde bu alan ile benzer özelliklere sahip açık alanların da ergonomik kent koşullarının oluşturulmasına katkı sağlayan alanlar olarak değerlendirilebileceği ortaya konulmuştur

Sesleri duymanın öneminin dünyanın her yerinde anlaşılması ümidiyle 2020 yılı, Uluslararası Ses Yılı olarak ilan edilmiştir. Bu doğrultuda, Eskişehir’de düzenlenen ”Kentin Sesini Dinle, Kendi Sesini Bestele’’çalıştayının sonuçları, gürültü ile mücadelede işitsel peyzaj yaklaşımı üzerinden ses türü tercih eğilimlerinin örnek bir kentsel ses ortamda sorgulanması ve bu sorgulama üzerinden ses türlerinin işitsel kimlik ile ilişkisinin araştırılması amacıyla tartışılmıştır. 38 kişilik katılımcı grubuyla, çalışma alanı olarak seçilen Eskişehir kentinin yoğun ve önemli ticaret ve turizm bölgesinde belirlenen üç farklı rotada ses yürüyüşü yöntemiyle yapılan alan çalışmasında elde edilen veriler doğrultusunda katılımcıların, kentin sesleriyle ilgili deneyimleri ve değerlendirmeleri paylaşılarak tartışılmıştır. Katılımcıların kentsel alanlarda doğal sesler ile birlikte insan ve günlük yaşam sesleri ile teknolojik seslerin de var olmasını bekledikleri görülmüştür. Buna göre ses kaynağı türü itibariyle mevzuatta gürültü olarak kabul edilen ya da düzeyi kabul edilebilir sınırların üzerine çıkan sesler; kentsel ses ortamın kimliğine ait (yere ait) olduğunda istenilen/tercih edilen sesler olarak değerlendirilebilmektedir.

Aim: This survey was conducted to examine the adaptability of Eskişehir's rural residential buildings to climate. Method: In the study, in line with the data obtained on the planning, architectural design, and details during the field studies in the Odunpazarı, Eskişehir district in Türkmentokat and Karatepe villages, we have evaluated the adaptation to the climate on settlement, building and place, building envelopes and elements scale for the moderate-dry climate type in Eskişehir, based on the previously-mentioned scientific data. Results: The study reveals that the samples examined in Eskişehir's rural residential buildings were manufactured in balance with the climate including settlement, building and place, building envelope and elements, from planning to detail. Conclusion: It is recommended to conserve the existing local architectural heritage in terms of adaptation to the climate in the villages and continue this approach by using the acquired lessons on being balanced with the climate in the newly designed buildings.