Öz Purpose: The aim of this study is to determine the knowledge and behaviour of the physicians about rational drug use in Adana. Materials and Methods: In this descriptive crosssectional study, a questionnaire consisting of 21 questions asking the knowledge and behaviours about rational drug use were administered in 353 physicians. Thus, we have reached 64.2% of the target population. Results: It was found that while prescribing, 96.3% of the group used drug informations, 60.3% of them used diagnosis and management guidelines, 59.4% used internet, 39.9% read short drug informations frequently. 60.1% of them told that they are well-knowledged about the indications of the drugs, 52.4% about the posology and administration, 48.7% about pharmacological properties, 46.7% about contraindications, 49% about side effects, 48.1% warnings and precautions, 47% about pregnancy and pediatric use, 41.9% about the bioequivalence. 47.6% of the never prescribed a receipt without physical examination and asked the patient about medical history. According to 51% of the physicians, the drug information they gave was enough, 60.6% of them did not report the adverse events, 46.2% did not report adverse events because of work intensivity. Of 44% were knowledged about pharmacovigilance, 73.4% of them did not know the Pharmacovigilance Center of Turkey. Conclusions: Physicians in hospitals were sensitive about rational drug use, prescribing and informing the patient. However, they were not enough sensitive about adverse reaction reports and pharmacovigilance. I

Pnömoni, sık rastlanan hastalıklar arasında yer almakta, önemli oranda morbidite ve mortaliteye neden olmaktadır. Bu çalışma, yoğun bakım gerektiren toplum kaynaklı pnömoni tanılı tedavi edilebilen ve tedaviye yanıt alınamayan hasta profilini belirleyerek, etkin tedavi protokollerinin oluşturulmasına katkı sağlamak amacıyla yapılmıştır. Yöntem: Adana Şehir Eğitim ve Araştırma Hastanesi'nde toplum kaynaklı pnömoni tanısı ile yoğun bakıma yatışı yapılan 100 erişkin hastanın dosyaları retrospektif incelenerek veriler kaydedilmiştir. Bulgular: Çalışmaya dahil edilen hastaların %30'u kadın, %70'i erkektir. Hastaların sağkalım oranı %75.0, ölen hastaların yaş ortalaması 74.4±13.5 yıl, iyileşen hastaların yaş ortalaması 66.6±18.2 yıl bulunmuştur. Hastaların %95'inin bir veya birden fazla kronik hastalığının olduğu kaydedilmiştir. Hastaların %59'unda ampirik başlanan antibiyotik tedavisine devam edildiği, %41'inde antibiyotiğin değişik nedenlerden dolayı değiştirildiği, en fazla antibiyotik değiştirilme nedeninin serum C-reaktif protein seviyesindeki artış olduğu gözlenmiştir. Hastaların %31'inde balgam ve aspirat kültür örneklerinde üreme saptanmıştır. Hastaların %81'ine kombine antibiyotik tedavisi, %19'una tekli antibiyotik tedavisi başlanmıştır. Ampirik antibiyotik olarak en fazla seftriakson+moksifloksasin veya levofloksasin kombine tedavisi uygulanmıştır. Hastaların %78'inde bilateral akciğer tutulumu, %39'unda plevral efüzyon geliştiği kaydedilmiştir. Ardışık üç gün ölçülen serum C-reaktif protein düzeylerinde %70 azalma, serum beyaz küre düzeylerinde %67 azalma saptanmıştır. Serum C-reaktif protein ve beyaz küre düzeylerinde azalma saptanan hastalarda mortalite anlamlı olarak düşük bulunmuştur (sırasıyla p<0.001, p=0.001). Sonuç: Bu çalışmada toplum kaynaklı pnömoni tanılı hastaların klinik ve laboratuar özellikleriyle mortalite ilişkisi incelenmiştir. İleri yaş, kültürde üreme, herhangi bir nedenle ampirik başlanan antibiyotiğin değiştirilmesi, C-reaktif protein ve beyaz küre değerlerinde azalma olmaması, insterstisyel akciğer hastalığının olması pnömonide mortaliteyi arttıran faktörler olarak ortaya konmuştur.