Akılcı antibiyotik kullanımının yaygınlaştırılması için hekimlerin yanında ailelerin de bilgilendirilmesi önemlidir. Bu nedenle öncelikle ailelerin antibiyotikler dahil ilaç kullanımı ile ilgili bilgi düzeyi ve tutumlarının belirlenmesi önemlidir. Bu çalışmada, hastanemiz çocuk sağlığı ve hastalıkları polikliniğine başvuran hastaların ebeveynlerinin ilaç kullanımına ilişkin tutumlarını belirlemeyi amaçladık. Gereç ve Yöntemler: Çalışma 86 çocuğun ebeveynleri ile yüz yüze görüşerek gerçekleştirildi. Veri toplamada kullanılan ankette sosyodemografik değişkenlerin yanında antibiyotik kullanımı ile ilgili tutumu anlamaya yönelik bölümler bulunmaktaydı. Ebeveynlerin antibiyotik kullanımına ilişkin tutumları ile ilgili olarak dokuz başlık altında soru soruldu. İlaç kullanımına ilişkin tutum belirlenirken sorular, doğru tutumlar ve yanlış tutumlar olarak ikiye ayrıldı. Her iki grup soruda çalışma grubunun ortalaması alınarak ortalama altı ve üstü ebeveynler, bağımsız değişkenler yönünden karşılaştırıldı. Bulgular: Ebeveynlerin öğrenim durumları ve ailenin gelir düzeyi ile doğru antibiyotik kullanımı arasında ilişki olmadığı saptandı. Hekimin antibiyotik seçimine güvenin, öğrenim durumu yükseldikçe azaldığı görüldü. Hekime danışma, hekimin önerilerine uyma ve ilaç prospektüsü okuma tutumları %85 üzerinde saptandı. Sonuç: Ailelerin akılcı antibiyotik kullanımı konusunda tutumlarının genelde olumlu olduğu görüldü. Benzer çalışmaların yalnızca tutum değil, davranışları da ölçecek biçimde yapılması ile daha aydınlatıcı sonuçlar alınması olası olacaktır.

No abstract

Functional gastrointestinal disorders (FGID) in infants are chronic or recurrent symptoms that are age-dependent, and cannot be explained by structural or biochemical problems. Regurgitation, rumination syndrome, cyclic vomiting syndrome, infantile colic, functional diarrhea, infant dyschesia and functional constipation are defined under this group of disorders. These symptoms may be a component of normal development or an inappropriate response to different stimuli. 1 Biopsychosocial model is commonly accepted to explain the etiology of FGID. 2 In this model genetics, environment, life stress, psychological state, coping, social support, motility and gut hypersensitivity have reciprocal interaction with symptoms. 2 The effect of parent's psychological state and behaviors are emphasized in many studies. 3,4 These studies are mostly performed in older children. During infancy, some conditions like postpartum depression (PPD), mode of feeding, postpartum life quality may affect or may be affected by FGID.PPD is an important, frequent and chronic problem if untreated. 5 It affects 9.1-19.2% of mothers in the first months after birth. 6,7 Stressful

No abstract

Aim of the study Successful cardiopulmonary resuscitation and early defibrillation are critical in survival after in‐ or out‐of‐hospital cardiopulmonary arrest. The scope of this multi‐centre study is to (a) assess skills of paediatric healthcare providers (HCPs) concerning two domains: (1) recognising rhythm abnormalities and (2) the use of defibrillator devices, and (b) to evaluate the impact of certified basic‐life‐support (BLS) and advanced‐life‐support (ALS) training to offer solutions for quality of improvement in several paediatric emergency cares and intensive care settings of Turkey. Methods This cross‐sectional and multi‐centre survey study included several paediatric emergency care and intensive care settings from different regions of Turkey. Results A total of 716 HCPs participated in the study (physicians: 69.4%, healthcare staff: 30.6%). The median age was 29 (27‐33) years. Certified BLS‐ALS training was received in 61% (n = 303/497) of the physicians and 45.2% (n = 99/219) of the non‐physician healthcare staff (P < .001). The length of professional experience had favourable outcome towards an increased self‐confidence in the physicians (P < .01, P < .001). Both physicians and non‐physician healthcare staff improved their theoretical knowledge in the practice of synchronised cardioversion defibrillation (P < .001, P < .001). Non‐certified healthcare providers were less likely to manage the initial doses of synchronised cardioversion and defibrillation: the correct responses remained at 32.5% and 9.2% for synchronised cardioversion and 44.8% and 16.7% for defibrillation in the physicians and healthcare staff, respectively. The indications for defibrillation were correctly answered in the physicians who had acquired a certificate of BLS‐ALS training (P = .047, P = .003). Conclusions The professional experience is significant in the correct use of a defibrillator and related procedures. Given the importance of early defibrillation in survival, the importance and proper use of defibrillators should be emphasised in Certified BLS‐ALS programmes. Certified BLS‐ALS programmes increase the level of knowledge and self‐confidence towards synchronised cardioversion‐defibrillation procedures.