Bu araştırmanın amacı; Pınarhisar Meslek Yüksekokulu'nda öğrenim gören öğrencilerin kaygı düzeylerini belirlemek ve söz konusu kaygı düzeylerinin, öğrencilerin çeşitli sosyo-demografik özellikleri açısından anlamlı farklılıklar gösterip göstermediklerini tespit etmektir. Araştırma tanımlayıcı nitelikte bir çalışmadır. Araştırmanın evrenini Pınarhisar Meslek Yüksekokulu'nda öğrenim gören öğrenciler oluşturmaktadır. Araştırmanın gerçekleştirildiği 2013-2014 Akademik Öğrenim Yılı'nın Güz Yarıyılı'nda Pınarhisar MYO'nda öğrenim gören öğrenci sayısı 922'dir. Toplam 246 öğrenciden kolayda örnekleme yöntemi kullanılarak veri toplanmıştır. Verilerin toplanmasında, sosyo-demografik özellikleri belirlemeye yönelik Kişisel Bilgi Formu ile Durumluk-Sürekli Kaygı Envanteri'nden yararlanılmıştır. Verilerin değerlendirilmesinde sosyo-demografik özelliklere ve kaygı düzeylerine ilişkin betimsel istatistik analizleri ile kaygı düzeylerinin, sosyo-demografik özelliklere göre farklılık gösterip göstermediklerini belirlemeye yönelik Mann Whitney U ve Kruskal Wallis H testleri uygulanmıştır. Yapılan analizler sonucunda öğrencilerin kaygı düzeylerinin; cinsiyet, ailelerinin aylık geliri ve yüksekokulda aldıkları eğitimden memnun olma durumu gibi sosyo-demografik özelliklerine göre anlamlı farklılıklar gösterdikleri; diğer sosyo-demografik özelliklere göre ise farklılaşmadıkları belirlenmiştir.

No abstract

Bu çalışmanın temel amacı, Tek Parti dönemini Althusserci bir bakışla analiz ederek bu dönemde kurulan ve 1954 yılında Demokrat Parti iktidarında kapatılan Köy Enstitülerini, Althusser'in ideoloji kavramı bağlamında değerlendirmek ve tarihsel süreç içerisinde özellikle Devletin İdeoloji Aygıtları (DİA) kavramı çerçevesinde bu kurumu ele almaktır. Bu amaç doğrultusunda öncelikle ideoloji kavramı farklı yazarların görüşleriyle irdelenmiş sonrasında Althusser'in ideoloji kavramına bakışına ve DİA kuramına yer verilmiştir. Konunun daha iyi anlaşılabilmesi için Tek Parti döneminde gerçekleşen olaylar ve bu dönemde kurulan diğer DİA'lar ele alınmıştır. Köy Enstitüleri hem eğitim reformları hem de Tek Parti döneminde hâkim olan Kemalist ideoloji kapsamında incelenmiştir. İdeolojik olduğu kadar kalkınma amacıyla da kurulan Köy Enstitüleri'nin, kurulduğu köylerde hem ideolojik hem de kalkınma amaçları gerçekleştirdiği görülmektedir. Ancak Enstitüler, toplumda ve siyasal alanda ideolojik yönlerinin ön plana çıkarılmasından dolayı siyasi bir mana yüklenmişler ve Enstitülerin köylerin kalkınmasına yönelik rolü arka planda kalmıştır. Sonuç olarak Köy Enstitülerinin bir DİA olarak değerlendirilebileceği görülmektedir. Fakat iktidar partisinin Köy Enstitülerine yönelik eleştirilerin etkisinde kalarak hareket ettiği ve kurucusu olduğu Köy Enstitülerini zamanla etkisizleştirdiği anlaşılmaktadır. İktidarın 1950 yılında el değiştirmesiyle Köy Enstitülerinin kapatılması daha sık gündeme gelmiş ve 1954 yılında kapatılmıştır.