Η ψωρίαση είναι μια χρόνια φλεγμονώδης δερματοπάθεια πολυπαραγοντικής αιτιολογίας, η οποία χαρακτηρίζεται από ταχύ πολλαπλασιασμό των κερατινοκυττάρων της επιδερμίδας. Κλινικά, παρουσιάζεται τυπικά με ερυθηματολεπιδώδεις πλάκες, με χαρακτηριστική κατανομή (αγκώνες, γόνατα, οσφυιοϊερά χώρα) στις εκτατικές επιφάνειες του σώματος (χρόνια κατά πλάκας ψωρίαση) και συχνή προσβολή του τριχωτού και των ονύχων. Λοιμογόνοι παράγοντες έχουν από παλιά ενοχοποιηθεί ως αιτιολογικοί παράγοντες της ψωρίασης, σχετιζόμενοι με την έκλυση ή την επιδείνωση της νόσου. Ο αποικισμός του δέρματος και του εντέρου από S. aureus, αλλά και μύκητες, όπως Candida albicans και Malassezia furfur έχει συσχετισθεί με εξάρσεις της ψωρίασης. Σκοπός της παρούσας μελέτης ήταν η ανάλυση της μυκητιακής χλωρίδας στις δερματικές βλάβες ψωριασικών ασθενών, με τη χρήση των κατάλληλων μυκητολογικών τεχνικών, και η σύγκριση με την μυκητιακή χλωρίδα του παρακείμενου υγιούς δέρματος των ίδιων ασθενών. Απώτερος στόχος ήταν η εξαγωγή συμπερασμάτων σχετικά με τον πιθανό ρόλο και την σημασία του αποικισμού από μύκητες στο ψωριασικό δέρμα, καθώς και η πιθανή αξιοποίηση των ευρημάτων στη διαγνωστική και θεραπευτική προσέγγιση της ψωρίασης.