Amaç: Çocuk cinsel istismarı diğer istismar türlerine göre çocuklar üzerinde daha travmatik ve uzun süreli etkiler bırakmaktadır. Bu nedenle bu çalışma cinsel istismara uğrayan kız çocukların profillerini belirlemek amacıyla yapılmıştır. Yöntem: Araştırma, tanımlayıcı ve retrospektif nitelikte bir araştırmadır. Çalışma Mayıs-Haziran 2016 tarihinde yapılmıştır. Çalışmanın evrenini Manisa Ruh Sağlığı ve Hastalıkları Hastanesi Çocuk Kız Servisinde yatan 9-17 yaş arası kız çocuklar oluşturmaktadır. Araştırmada, örneklem seçimine gidilmeden evrenin tümüne ulaşılması hedeflenmiştir. Araştırmanın örneklemini 85 çocuk oluşturmuştur. 2014-2015 yılında kayıtlı olguların dosyaları ve adli raporları araştırmacılar tarafından geriye dönük olarak incelendi, istatistiksel analizde sayı yüzde testi kullanıldı. Bulgular: Cinsel istismara uğrayan çocukların %42,5'i 13-15 yaş arasındadır. En sık bildirilen cinsel istismar tipi kızlarda %69,4'ü vajinal penetrasyon, %62,4'ü bedene cinsel amaçlı dokunmaydı. Mağdurların %25,9'nun birden çok kez cinsel istismara maruz kaldığı saptandı. İstismarcıların tamamı erkek, %54,1'i tanıdık, %14,1'i ise akrabalardan biriydi. Olguların %25,9'nun birden çok istismarcı tarafından istismara uğradığı saptandı. %91,8'i cinsel istismara ek olarak duygusal istismar yaşamıştır. Olguların %83,5'inin istismar sonrası en az bir ruhsal bozukluk tanısı aldığı belirlendi. Olguların %37,6'sı ağır stres bozukluğu, %27,1'i depresyon, %22,4'ü davranış bozukluğu, %12,9'u Travma Sonrası Stres Bozukluğu (TSSB) saptandı. Sonuç: Bu sonuç, cinsel istismarına maruz kalmış kız çocukları için önemli bir yaşam stresörü olduğu ve istismara maruz kalmış kız çocuklarının psikiyatrik sorunlar açısından takip edilmeleri gerektiği sonucuna varılmıştır.

Bu çalışmanın amacı Dikkat Eksikliği/Hiperaktivite Bozukluğu (DEHB) tanılı 11-17 yaş arası çocuk ve ergenlerin yeme tutumları ve uyku paternlerinin sağlıklı kontrollerle karşılaştırılarak incelenmesidir. Gereç ve Yöntemler: 11-17 yaş arası 35 DEHB tanılı çocuk ve ergen ile yaş ve cinsiyet olarak eşleştirilmiş herhangi bir psikopatolojisi olmayan 11-17 yaş arası 35 sağlıklı kontrol örneklemi oluşturdu. Her iki gruba sosyodemografik veri formu, Okul Çağı Çocukları için Duygulanım Bozuklukları ve Şizofreni Formu-Şimdi ve Yaşam boyu şekli Türkçe Uyarlaması (K-SADS-PL), Yeme Tutumu Testi (YTT), Düzey-2 Uyku Bozukluğu-6-17 Yaş Arası Çocuğun Ebeveyn Formu, Düzey-2 Uyku Bozukluğu-11-17 Yaş Arası Çocuk formu uygulandı. Bulgular: DEHB tanılı grup ve kontrol grubu arasında Düzey-2 Uyku Ölçeği Ebeveyn Formu ve YTT toplam puanlarında istatistiksel olarak anlamlı fark saptandı (p<0,001). Ebeveynleri tarafından uyku sorunu yaşadığı belirtilen çocukların yeme tutumları açısından da korele olacak şekilde sorun yaşadığı saptandı (p=0,018). Benlik saygısı çok sorunlu olan çocuklarda uyku ölçeği ebeveyn formu puanlarının istatistiksel olarak anlamlı olarak farklılaştığı saptandı (p=0,019). Sonuç: Çalışmamızın sonuçları uyku ve yeme sorunlarının DEHB tanılı çocuk ve ergenlerde sanıldığından yaygın olabileceğini, klinik değerlendirmelerde ayrıca göz önünde bulundurulması gerektiğini düșündürmektedir.