Socijalna podrška tugujućim osobama predstavlja važnu psiho- lošku oblast, koja se u nekoliko poslednjih decenija nalazi u foku- su sve većeg broja empirijskih studija. Međutim, u domaćoj nauci fenomen pružanja verbalne podrške ožalošćenima tek počinje da se uvodi u repertoar istraživačkih problema. Stoga je osnovni cilj ovog istraživanja bio pionirski poduhvat, koji je podrazume- vao konstruisanje upitnika za ispitivanje suportivnog potencijala poruka koje neposredno socijalno okruženje uobičajeno upućuje pojedincima u procesu žaljenja zbog smrti bliske osobe. Pored Upitnika podrške tugujućima, u radu su prikazane faktorska struk- tura, kao i psihometrijske karakteristike novokonstruisanog instru- menta. Drugi cilj istraživanja odnosio se na utvrđivanje stepena (ne)korisnosti različitih poruka upućenih ožalošćenima, a ispitan je i odnos između doživljene korisnosti poruka i stepena njihove usmerenosti na tugujuću osobu. Istraživanje je sprovedeno na prigodnom uzorku od 301 ispitanika. Dobijeni rezultati ukazuju na to da se radi o validnom i pouzdanom instrumentu, čija se kom- pozitn1a struktura sastoji od pet dimenzija: Socijalna podrška, Minimiziranje osećanja tugujućeg, Isticanje religijske perspektive, Komplimentiranje i normalizacija osećanja tugujućeg i Nuđenje konkretne pomoći. Drugi deo rezultata potvrđuje očekivanje da stepen usmerenosti na osobu predstavlja odgovarajuće teorijsko objašnjenje različitog intenziteta delotvornosti poruka upućenih osobama u procesu tugovanja.