No abstract

Znaczenie esketaminy w leczeniu depresji lekoopornej. Czy okaże się lekiem przełomowym?The significance of esketamine in treatment of treatment-resistant depression. Will it be a breakthrough drug? StreszczenieEsketamina otwiera nowy rozdział w walce z depresją oporną na leczenie. Jest ona stosowana coraz chętniej, ponieważ dotychczas stosowane opcje terapeutyczne nie przynoszą w pełni zadowalających rezultatów.Niniejsza praca jest przeglądem najważniejszych informacji na temat skuteczności esketaminy w zwalczaniu objawów depresji, a także oddziaływania tej substancji na układ glutaminianu. W przeglądzie nie zabrakło również krótkiego opisu najczęstszych istotnych działań niepożądanych, z uwzględnieniem różnych etapów terapii, na których mogą się one pojawić.Okazuje się, że odpowiednie oddziaływanie na układ glutaminergiczny zmniejsza objawy depresji. Esketamina podawana donosowo szybko poprawia stan pacjentów z depresją lekooporną i redukuje ryzyko samobójstwa.Nadal prowadzone są długoterminowe badania, których wyniki powinny dostarczyć niezbędnych informacji w celu udoskonalenia tej metody terapeutycznej w depresji lekoopornej.

Omówienie wybranych metod współczesnej terapii schizofrenii The review of selected methods of modern therapies in schizophrenia StreszczenieSchizofrenia jest zaburzeniem psychicznym o złożonej etiopatogenezie, tłumaczonej przez kilka wciąż rozwijanych teorii. Ich znajomość może mieć znaczenie przy wyborze odpowiedniego leczenia, co przekłada się na sukces terapeutyczny. Obecnie opracowywane są różne strategie, dzięki którym można w pewnym zakresie dostosowywać terapię do indywidualnych potrzeb chorych, wpływając przez to na zoptymalizowanie efektu leczniczego i zminimalizowanie działań niepożądanych. Kwestia personalizacji terapii przekłada się na lepszą współpracę pomiędzy lekarzem i chorym. Zaangażowanie obydwu stron w proces leczenia, podobnie jak w terapii innych zaburzeń psychicznych ma kluczowe znaczenie dla jego skuteczności.Metody terapeutyczne, którymi dysponujemy, w dalszym ciągu nie przynoszą zadowalających rezultatów w redukcji objawów negatywnych czy zaburzeń poznawczych, występujących w przebiegu schizofrenii.Aktualnie do osiągnięcia satysfakcjonujących wyników badań może przyczynić się nie tylko rozwój psychiatrii, ale i gałęzi pokrewnych medycynie, takich jak farmakogenetyka czy biologia molekularna.Zasadne wydaje się więc dążenie do opracowania nowych strategii leczenia. Krótkie przedstawienie najbardziej obiecujących terapii jest celem niniejszego przeglądu literatury. Omówiono w nim leczenie farmakologiczne (karyprazyna, paliperydon, lurazydon, brekspiprazol, lumateperon), magnetyczną stymulację przezczaszkową, psychoterapię oraz terapie poprawiające funkcje poznawcze. Poruszono także kwestię farmakogenetyki schizofrenii.