No abstract

This article assesses the quality of the Social Impact Assessment (SIA) process in Turkey through an exploration of the legal status and practical dimensions of SIA. We examined a randomly selected sample of SIAs, implemented in 67 development and investment projects between 1993 and 2011, using non-mandatory indicators of quality assessment. We found that, although this period has seen substantial improvements in the legal status of SIA and some improvement in certain dimensions of SIA in practice, much remains to be done in respect to international principles, guidelines and best practices. In practice, SIA is often considered an informational and consultation activity to be fulfilled during the public participation meeting. Moreover, in most cases mechanisms of impact identification/prediction and mitigation/monitoring exist only in theory. On the basis of these findings and assessment of relevant legislation, we offer some recommendations to improve the SIA process in Turkey in hopes that an understanding of the problems plaguing SIA in practice renders these recommendations appropriate to other contexts as well.

Bu makale hakem değerlendirmesinden geçmiştir.

Interdisciplinarity depicts a theoretical and pedagogical approach and a set of academic practices that has been increasingly more popular and widespread. Being more than a general term describing theoretical, pedagogical and institutional activities, interdisciplinarity has radically altered the conception of disciplinary distinctions and caused various disciplines to redefine their symbolic and methodological boundaries. Moreover, academic communities are on the way of changing their symbolic and institutional territories, very solidly defined at times, upon influence of interdisciplinarity. This article focuses on the concept of interdisciplinarity with respect to the relatively long history of disciplinary distinctions and attempts to critically analyze the various definitions of and problematic points regarding the concept.

Alan derinliği sinematik veya fotografik imgede mekânsal derinliğin odaksal derinlikle temsil edilmesidir. Teknik olarak bakıldığında alan derinliğinin objektif ve fotoğrafın nesnesi arasındaki mesafe, objektifin odak uzunluğu, kamera formatı, diyafram değeri gibi bir takım unsurlara bağlı olduğunu biliyoruz. Her ne kadar literatürde bu teknik unsurlar açısından alan derinliği ayrı bir tartışma konusu ise de bu çalışmada alan derinliği kavramının sinematik/fotografik imgenin felsefi ve estetik boyutu bağlamında incelendiği kuramlar tartışılacaktır. Literatürde alan derinliğinin mekânın sinematik temsil biçimleri açısından önemi üzerine çok farklı kuramsal tartışmalar mevcuttur. Bu makalede film kuramı bağlamındaki ilgili tartışmalardan bazıları fotografik imge bağlamında yorumlanacak ve fotografik medyumun belirtisellik özelliği açısından incelenecektir.