Yaşam hakkının bir alt ilkesi mahiyetinde olan sağlık hakkının, eşit ve adil şekilde hayata geçirilmesi görevi, idareye doğrudan Anayasa ile tevdi edilmiştir. İdare bu görevini bizatihi veya özel hukuk kişilerini yetkilendirmek suretiyle yürüteceği, sağlık hizmetleri ile ifa etmektedir. Anayasa m. 56’da belirtildiği üzere sağlık hizmetlerinin yürütülmesi idarenin görev alanına girmektedir. İdare, yerine getirmekle yükümlü olduğu kamu hizmetlerini görürken çeşitli şekillerde kişilere zararlar verebilmektedir. Bu nedenle sağlık hizmetlerinin yürütülmesi sırasında yaşanan aksaklıklardan dolayı meydana gelen zararları, idare tazmin ile yükümlü tutulmaktadır. İdare, hukuk devleti ilkesinin bir gereği olarak idari eylem ve işlemleri çerçevesinde kişilere vermiş olduğu zararları tazmin etmek zorundadır. Türk hukukunda idarenin kusurlu sorumluluğu esasen hizmet kusuru teorisi ile ortaya konulmaktadır. İdarenin eylem ve işlemlerinde kendisini gösteren hizmet kusuru, zarar ve illiyet bağının bir arada bulunduğu durumda idarenin sorumluluğu ortaya çıkmaktadır. Türk hukukunda hizmet kusurundan doğan zararlardan salt olarak idare sorumludur; bununla birlikte kamu personeli hizmet kusuru sonucu doğan zarar bakımından sorumlu değildir. Sağlık hizmetlerinin yürütülmesinden kaynaklı zararlardan, idare kural olarak hizmet kusuru sebebiyle sorumludur. Mezkur faaliyetler idari organizasyon niteliğinden olduğundan dolayı tıbbi uygulama hatalarından farklı olarak hizmet kusurunun meydana gelmesi için idarenin ağır kusurlu olması gerekir. Ancak kamu görevlilerinin kişisel kusuru, sağlık hizmetinin yürütülmesi faaliyetinin idari niteliğini tek başına ortadan kaldırmayacağı için idari sorumluluğu sona erdiremez. Danıştay’ın kararlarında sağlık hizmetlerinden kaynaklanan uyuşmazlıklarda genel olarak tercih edilen ölçütün “ağır hizmet kusuru” olduğu; kusursuz sorumluluk ilkesinin ise istisnai surette karşımıza çıktığı söylenebilir.