The paper presents the Embodied Agent-based Robot control system modelling Language (EARL). EARL follows a Model-Driven Software Development approach (MDSD), which facilitates robot control system development. It is based on a mathematical method of robot controller specification, employing the concept of an Embodied Agent, and a graphical modelling language: System Modelling Language (SysML). It combines the ease of use of SysML with the precision of mathematical specification of certain aspects of the designed system. It makes the whole system specification effective, from the point of view of the time needed to create it, conciseness of the specification and the possibility of its analysis. By using EARL it is possible to specify systems both with fixed and variable structure. This was achieved by introducing a generalised system model and presenting particular structures of the system in terms of modelling block configurations adapted by using instances. FABRIC framework was created to support the implementation of EARL-based controllers. EARL is compatible with component based robotic middlewares (e.g., ROS and Orocos).

No abstract

Social robots' software is commonly tested in a simulation due to the safety and convenience reasons as well as an environment configuration repeatability assurance. An interaction between a robot and a human requires taking a person presence and his movement abilities into consideration. The purpose of the article is to present the HuBeRo framework, which can be used to simulate human motion behaviour. The framework allows independent control of each individual's activity, which distinguishes the presented approach from state-of-the-art, open-source solutions from the robotics domain. The article presents the framework assumptions, architecture and an example application with respect to presented scenarios.

Zezwala się na korzystanie z artykułu na warunkach licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 3.0 1. Wprowadzenie Termin cyberbezpieczeństwo odnosi się do zbioru zagadnień związanych z zapewnieniem bezpieczeństwa użytkowania sieci komputerowych, a w szczególności Internetu. Dotyczy on zabezpieczenia infrastruktury sieciowej używanej przez agendy państwa, prywatne korporacje oraz indywidualnych użytkowników przed cyberatakami. Działania związane z cyberbezpieczeństwem przede wszystkim koncentrują się na zapobieganiu cyberatakom, ale jeżeli one już nastąpią, to na maksymalnym ograniczeniu ich skutków. Podstawowym celem jest zapobieganie wyciekom danych oraz udaremnianie ataków polegających na uniemożliwianiu realizacji usług dostarczanych przez sieć. Stopień zależności współczesnych państw od systemów teleinformatycznych osiągnął taki poziom, że przypadkowe lub zamierzone uszkodzenie tej infrastruktury może pociągnąć za sobą

Zezwala się na korzystanie z artykułu na warunkach licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 3.0 1. Wprowadzenie 1.1. Wielomodalny interfejs człowiek-komputer Prace badawcze poświęcone wielomodalnym interfejsom człowiek-komputer są prowadzone od ponad 40 lat [37]. Celem tych badań jest opracowanie metod i technik interakcji ludzi z komputerem w pełni wykorzystujących sposoby naturalnej komunikacji i interakcji człowieka z otoczeniem. Interfejsy wielomodalne charakteryzują się dwiema podstawowymi cechami: łączą wiele typów danych oraz przetwarzają te dane w czasie rzeczywistym przy określonych ograniczeniach czasowych [10]. System "Put-That-There" [3] opracowany w MIT (USA) jest powszechnie uważany za pierwszy praktyczny pokaz możliwości, jakie daje wielomodalny interfejs. W systemie tym były łączone dwa rodzaje wejść: głosowe oraz gesty, które umożliwiały użytkownikowi siedzącemu na krześle naturalną