The bacterium Piscirickettsia salmonis is the aetiological agent of piscirickettsiosis a severe disease that has caused major economic losses in the aquaculture industry since its appearance in 1989. Recent reports of P. salmonis or P. salmonis-like organisms in new fish hosts and geographical regions have increased interest in the bacterium. Because this gram-negative bacterium is still poorly understood, many relevant aspects of its life cycle, virulence and pathogenesis must be investigated before prophylactic procedures can be properly designed. The development of effective control strategies for the disease has been limited due to a lack of knowledge about the biology, intracellular growth, transmission and virulence of the organism. Piscirickettsiosis has been difficult to control; the failure of antibiotic treatment is common, and currently used vaccines show variable long-term efficacy. This review summarizes the biology and characteristics of the bacterium, including its virulence; the infective strategy of P. salmonis for survival and evasion of the host immune response; the host immune response to invasion by this pathogen; and newly described features of the pathology, pathogenesis, epidemiology and transmission. Current approaches to the prevention of and treatment for piscirickettsiosis are discussed.

SuMMARyFrancisella philomiragia was isolated from Atlantic salmon cage-farmed in the Llanquihue lake with outbreaks of a granulomatous disease, with high rates of morbidity and an accumulated mortalities between 5% to 20%. The isolates had 100% similarity with F. philomiragia ssp noatunensis or F. piscicida isolated in Atlantic cod, 99% similarity with Francisella sp. detected in tilapia from Asia and Central America and 99% of similarity with the reference strain F. philomiragia through 16s rDNA phylogenetic analysis.Palabras clave: Francisella philomiragia, salmón del Atlántico, análisis filogenético.

No abstract

Érase que se era unha Universidade que se cría que canto máis antiga era, máis valía e asíteimaba en abesourar documentos antigos á procura da máis remota orixe posible. Neseambicioso desexo chegou a imaxinar que nacera en 1088, ata que alguén lle advirtiu que odocumento en que se apoiaba era unha clara falsificación medieval e houbo de seconformar con 1188, no mellor dos casos. Pero outras non lle foron detrás e trataron de seigualaren en antigüidade con ela, e a estas alturas nin elas o saben nin nós temos claro calé a súa antigüidade nin cal delas é a máis antiga. Nin sequera a nosa querida universidadecompostelá líbrase de tal sospeita, pois non son poucos os que non comparten que o seunacemento ou creación se remonte a 1495, como habitualmente se nos fai crer.En todo caso, a Universidade como institución cunha organización formal data da Europamedieval, malia que ten antecedentes nas culturas grega, romana e arábiga. Nas súasorixes xorden como unha evolución das escolas medievais coñecidas como studiumgenerale, que tiñan como misión educar aos empregados e monxes en niveis superioresaos que se ensinaba nas escolas monásticas e catedralicias. Nelas aprendíanse as artesliberais: gramática, lóxica, retórica, xeometría, aritmética, astronomía e música. Acontinuación, os alumnos tiñan a posibilidade de continuar os seus estudos nunha dasfacultades superiores: leis, teoloxía e medicina.Este esquema replícase por toda Europa Occidental de forma case homoxénea ata o séculoXVI no que a contidos se refire, pero con distintas variantes no relativo á administración exestión da institución, auspiciadas e fundadas por papas, emperadores e reis, que llespermitían gobernarse de forma autónoma, co requisito de non difundir nin o ateísmo nin aherexía. O prezo da autonomía, porén, era que as universidades se debían financiar elasmesmas. Desta forma os profesores cobraban honorarios e, para garantir a súa mantenza,tiñan que compracer aos seus estudantes. Estas primeiras universidades non tiñanedificios permanentes e posuían escasas propiedades, estando suxeitas á perda deestudantes e mestros descontentos que se podían desprazar a outra cidade e estabelecer oseu lugar de estudo aló. Esta foi a causa fundacional dalgunhas das máis prestixiosasuniversidades europeas.