Florida'nın yaratıcı sınıf yaklaşımının kentsel ve bölgesel kalkınma alanındaki geçerliliğini çeşitli ülkelerde analiz eden birçok araştırma bulunmasına rağmen, teorinin girişimcilik boyutunu Türkiye bağlamında inceleyen herhangi bir araştırma bulunmamaktadır. Bu bağlamda bu çalışma bilgiye dayalı ekonomiye geçiş sürecindeki Türkiye’nin sanayi ve teknoloji bölgelerinde Ar-Ge personeli olarak çalışan yaratıcı sınıfın girişimcilik algısını ve potansiyelini analiz etmektedir. Bu kapsamda çalışma yaratıcı sınıfın girişimcilik eğilimi olarak demografik özelliklerine, beşerî sermaye niteliklerine ve mekân boyutuna odaklanmaktadır. Karma araştırma yöntemi kullanılarak gerçekleştirilen araştırmada, veriler Türkiye’nin 14 büyük ilinde faaliyet gösteren 1352 Ar-Ge çalışanı ile anket, bunların içinden 255 Ar-Ge çalışanı ile de eş zamanlı mülakat yapılarak toplanmıştır. Elde edilen nicel veriler SPSS programıyla nitel veriler de MAXQDA yazılımıyla analiz edilmiştir. Araştırmanın bulguları Ar-Ge çalışanı yaratıcı sınıfın girişimciliği ağırlıklı olarak kişilik özellikler ve bireysel çaba üzerinden tanımladığını, bu doğrultuda girişimcilik algısının ve girişimcilik deneyimlerinin kendilerini gelecekte girişimci olabilecek yeterlilikte görüp görmedikleri üzerinde etkili olduğuna işaret etmektedir. Geçmişte girişimcilik deneyimi bulunan ve devlet desteğinden faydalanan katılımcıların gelecekte girişimci olmaya olumlu yaklaştıkları söylenebilir. Ayrıca yaratıcı sınıfın çalıştıkları iş bölgeleri ile yaşadıkları kentlerin sahip olduğu olanakların girişimcilik üzerinde etkili olduğu ve söz konusu mekânların Ar-Ge çalışanlarının girişimcilik potansiyelini desteklediği görülmektedir. Çalışmanın sonuçları, Ar-Ge çalışanlarının sahip oldukları deneyim, olanaklar, beşerî sermaye ve kişilik özellikleri doğrultusunda, gelecekte girişimci olma potansiyeli çok yüksek bir yaratıcı sınıf olduğunu göstermektedir. Bu bulgu, Türkiye girişimcilik ekosistemi için büyük potansiyel teşkil eden Ar-Ge çalışanlarının girişimciliğinin kamu politika ve uygulamaları tarafından öncelikle teşvik edilmesi gerektiğini ortaya koymaktadır.

The article aims to address the efforts and opportunities for the innovative transformation of the organized industrial zones (OIZ) in Turkey from a sociological perspective. The study offers a holistic analysis by deciphering the factors that are effective in the development of organized industrial zones, which are one of the main components of the manufacturing industry ecosystem. A sociological analysis has been made to understand, explain, and construct the strategy of positioning organized industrial zones as the main constructor and accelerator of the manufacturing pillar of a knowledge-based social transformation. The basic framework of the analysis was carried out on the concepts of field, habitus and capital, based on the reflexive sociology developed by Bourdieu. The Innovation Center, which was established to accelerate the innovative transformation of the Manisa Organized Industrial Zone, was considered as an important case to be analysed in terms of reflexive sociology. As a result of the study, the basic axes for the transformation of organized industrial zones were determined based on the theoretical framework. In this context, a theoretical infrastructure has been tried to be established for more detailed further studies on the subject in the future.