Amaç: Bu çalışmada ergenlerin sosyal medya bağımlılığının yordayıcıları olarak sosyal kaygı, akademik öz yeterlik, sosyal öz yeterlik, duygusal öz yeterlik değişkenlerinin rolü incelenmiştir. Yöntem: Araştırma betimsel tarama yöntemlerinden olan ilişkisel tarama yöntemi kullanılarak ortaokul öğrencileriyle gerçekleştirilmiştir. Araştırmanın çalışma grubunu 7. ve 8. sınıf düzeyinde eğitime devam eden 532 öğrenci oluşturmaktadır. Araştırmanın amacı doğrultusunda verileri toplamak için ‘Ergenler İçin Sosyal Medya Bağımlılığı Ölçeği’ ‘Ergenler İçin Sosyal Kaygı Ölçeği’ ‘Çocuklar İçin Öz Yeterlik Ölçeği’ ve ‘Kişisel Bilgi Formu’ kullanılmıştır. Bulgular: Araştırmadan elde edilen bulgulara göre sosyal medya bağımlılığı ile sosyal kaygı arasında pozitif yönde anlamlı bir ilişki, sosyal medya bağımlılığı ile akademik öz yeterlik, sosyal öz yeterlik ve duygusal öz yeterlik arasında ise negatif yönde anlamlı ilişkiler olduğu belirlenmiştir. Yapılan çoklu doğrusal regresyon analizi sonuçlarına göre ergenlerin sosyal kaygı, akademik öz yeterlik ve sosyal öz yeterlik puanlarının sosyal medya bağımlılığının anlamlı bir yordayıcısı olduğu ancak duygusal öz yeterlik puanlarının sosyal medya bağımlılığının anlamlı bir yordayıcısı olmadığı sonuçlarına ulaşılmıştır. Sonuç: Ergenlerin sosyal medya bağımlılıkları sosyal kaygı, akademik ve sosyal öz yeterlik değişkenleri ile açıklanabilmektedir. Araştırma bulguları başka araştırma bulguları eşliğinde tartılmış, araştırma sonuçlarından hareketli uygulayıcı ve araştırmacılara önerilerde bulunulmuştur.

Bu araştırmanın amacı, umut ve azime dayalı müdahale programının ergenlerin öz yeterliklerine etkisini incelemektir. Araştırmada yöntem olarak 2x2’lik ön-son test kontrol gruplu deneysel desen kullanılmış olup, çalışma grubunu 2019-2020 öğretim yılında XXX ilindeki bir ortaokulda öğrenim gören 18 öğrenci oluşturmuştur. Katılımcılar, seçkisiz olarak deney (n=9) ve kontrol grubuna (n=9) atanmışlardır. Katılımcılara ön ve son testte Genel Öz Yeterlik Ölçeği uygulanmıştır. Deney grubuna, haftanın iki günü olmak üzere yedi oturumluk umut ve azime dayalı müdahale programı uygulanmıştır. Oturumlar, 40-50 dakika arasında değişen sürelerde gerçekleştirilmiştir. Verilerinin analizinde bağımsız gruplar için t-testi ve tekrarlanmış ölçümler için iki yönlü ANOVA kullanılmıştır. Araştırma bulguları, programa katılan ergenlerin son test öz yeterlik puan ortalamalarının hem deney grubu ön test puanlarına göre hem de kontrol grubundaki ergenlerin son test puanlarına göre anlamlı olarak daha yüksek olduğunu göstermektedir. Sonuç olarak, umut ve azime dayalı müdahale programının ergenlerin öz yeterliklerini arttırmada etkili olduğunu göstermektedir.