Amaç: Bu çalışmada dil ve konuşma terapisi öğrencilerinin yatak başı yutma değerlendirmesi bilgilerinin incelenmesi amaçlanmıştır. Yöntem: Araştırma, genel tarama modeli ve 151 katılımcı ile gerçekleştirilmiştir. Bu kapsamda araştırmacılar üç bölümden oluşan bir anket geliştirmişlerdir. Bulgular: Anketin birinci bölümünde çalışmaya katılan öğrencilerin %42.4’ü (n=64) yutma terapisi eğitimlerinin yeterli olduğunu ve ders kapsamında %88.7’si (n=134) yatak başı yutma değerlendirmesine yönelik eğitim aldığını ifade etmişlerdir. Katılımcıların %45’i (n=68) bu eğitimin yeterli olduğunu ve %88.08’si (n=133) ders kapsamında yatak başı yutma değerlendirmesi ile ilgili formlara yönelik bilgi sahibi olduğunu bildirmişlerdir. Anketin ikinci bölümünde ise lisans eğitimlerinde öğrendikleri yatak başı yutma değerlendirmesi testlerini seçmeleri istenmiştir. Bu formlar incelendiğinde, %70.9 (n=107) 3 Oz Yutma Testi, %62.9’u (n=95) Standardize Yutma Değerlendirme Ölçeği ve %62.25’i (n=94) Gugging Swallowing Screen testi olduğu görülmüştür. Anketin üçüncü bölümünde ise katılımcıların %50’sinden fazlasının sorulara doğru yanıt verdiği görülmüştür. Yalnızca yatak başı yutma değerlendirmesinin işlevine yönelik düzenlenen 3. sorunun katılımcıların %39.7’si (n=60) tarafından doğru yanıt verdiği görülmüştür. Sonuç: Sonuç olarak yatak başı yutma değerlendirmesi ile ilgili bilgilerin lisans dönemimde sadece teorik olarak değil, pratik olarak sunulmasının önemini yansıttığı düşünülmektedir.

Amaç: Yatak başı yutma değerlendirmesi (YBYD) yutma terapisinin doğru gerçekleştirilebilmesi için önem taşımaktadır. Bu çalışmada dil ve konuşma terapistlerinin (DKT) YBYD’ne yönelik uygulamaları ve bilgilerinin incelenmesi amaçlanmaktadır. Örneklem ve Yöntem: Genel tarama modeli ile yürütülen bu çalışmada, araştırmacılar tarafından geliştirilen “Dil ve Konuşma Terapistlerinin Yatak Başı Yutma Değerlendirilmesine Yönelik Bilgi Düzeyini Belirleme Anketi” kullanılmıştır. Araştırmaya 86 DKT katılmıştır. Anket üç bölümden oluşmaktadır. İlk bölüm DKT’lerin demografik bilgilerini, ikinci bölümde aktif olarak yutma terapisi gerçekleştiren terapistlerin YBYD uygulamalarını ve son bölümde ise 10 soruluk bilgi anketi içermektedir. Bulgular: Çalışmaya katılan DKT’lerin %90.7’si (n=78) eğitim süreçlerinde YBYD’ye yönelik eğitim aldığı ancak %61.6’sı (n=53) bu eğitimin yetersiz olduğunu düşünmektedirler. Katılımcıların sadece %12.8’nin (n=11) yutma terapisi yaptığı görülmüştür. Yutma terapisi yapan terapistlerin YBYD uygulamalarında farklılıklar olduğu kadar benzerlikler olduğu da görülmüştür. Genel gözlem, oral-motor muayene ve bilişsel farkındalık değerlendirmesinin tüm terapistler tarafından YBYD sırasında uygulanmaktadır. Bilgi anketini içeren bölümde, besin alımı kararı bilgisini içeren 5.soruya (%16.3 n=14) ve YBYD’ni uygulayan meslek grubu bilgisini içeren 8.soruya (%48.8 n=42) doğru yanıtların az olduğu görülmüştür. Sonuç: Ülkemizde DKT mesleğinin yakın geçmişe dayanmasının yutma terapisti ile ilgilenen terapist sayısını etkilediği düşünülmektedir. İkinci bölümü dolduran terapistlerin YBYD uygulamalarının, alanyazın ile uyumluluk gösterdiği ve gelen hastaya göre uygulamalarını modifiye edebildikleri görülmüştür. Yutma terapisi gerçekleştiren DKT sayısının az olmasına karşın katılımcıların üçüncü bölüme verdikleri yanıtların çoğunlukla doğru olduğu görülmüştür. Terapistlerin yetersiz hissetmelerindeki sebebin aktif uygulama yapmamaktan kaynaklandığı düşünülmektedir. Araştırma kapsamında elde edilen tüm bulgular alanyazın ile tartışılmış olup lisans ve yüksek lisans eğitim süreçlerinde YBYD ile ilişkili eğitim veren eğitimcilere bir yol göstereceği düşünülmektedir.