Kentler, nüfus çeşitliliği ile eşitsizliklerin belirginleştiği yerleşmelerdir. Eşitsiz yaşam koşulları içerisinde, kentin ötekileri olarak tanımlayabileceğimiz “öteki” bireyler günlük yaşamda çeşitli var olma taktikleri ile hayatta kalırlar. Bu var olma biçimlerinden biri de kentte bıraktıkları izlerdir. Bu izlerin en belirgin biçimleri ise “ben de varım” demenin bir aracı olan grafitilerdir. Bu bağlamda grafitiler eşitsizliğin belirgin mekânsal temsilleridir. Bu temsillerin eşitsizlik ile ilişkisini anlamak amacıyla bu çalışmada kentin nisbeten zengin ve yoksul olan iki mahallesindeki grafitiler incelenmiştir. İki mahalleden toplanan grafitiler içerik analizi yöntemi ile analiz edilmiştir. Çalışma sahasındaki grafitilerin analizi, grafitilerin, yaşam koşullarının mekânsal temsilleri olduğunu göstermektedir.