Türkiye'de meyve ve sebze üretiminin çeşitli aşamalarında zararlıların kontrolü amacıyla belirli pestisitler kullanılmaktadır. İnsanlara, hayvanlara ve çevreye zararlı etkilerinden dolayı pestisit etken maddeleri ve bunların kalıntı limitleri yasal düzenlemelerle belirlenmiştir. Bu çalışmanın amacı, Türkiye'nin en kalabalık şehri olan İstanbul'da market ve manavlarda satılan ve yaygın olarak tüketilen meyve ve sebzelerde pestisit kalıntılarının riskini belirlemek ve vurgulamaktır. 100 meyve ve sebze örneğinde 393 pestisit etken maddesi, QuEChERS numune hazırlama metoduyla kütle spektrometrisine bağlı sıvı kromatografisi (LC–MS/MS) kullanılarak taranmıştır. Pestisitlerin ortalama geri kazanımları %76.5 ve %115.5 arasında, LOQ değerleri ise 0.01 mg kg-1’dır. Örneklerin %43'ünde pestisit kalıntısı tespit edilmiştir, 7 (%7)’si maksimum kalıntı limitinin (MRL) üzerinde pestisit kalıntıları içermektedir. Domates, çilek ve salatalık örneklerinde MRL üzerinde pestisit kalıntısı tespit edilirken, biber ve elma örneklerinde MRL'nin üzerinde pestisit kalıntısına rastlanmamıştır. İncelenen örneklerde 42 farklı pestisit kalıntısı tespit edilmiştir, en çok tespit edilen pestisit etken maddesi ise Acetamiprid'dir. Yasaklı pestisitlerden biri olan Phorate Sulfone ise bir çilek örneğinde tespit edilmiştir.

Dünya üzerinde kalabalık nüfuslu ve sanayileşmiş bölgelerde karasal kaynaklardan gelen çok fazla miktarda plastik çöpler bulunmaktadır. Öyle ki, bilim insanları içinde bulunduğumuz Antroposen dönemde “Plastik Çağ’a” girildiğini ifade etmişlerdir. Hava, rüzgâr ve akarsu hareketleri gibi doğal yollarla çevreye ve su kaynaklarına bulaşabilen mikro plastikler 5 mm’den küçük veya 5 mm büyüklüğünde olan suda çözünmeyen katı polimer partiküller olarak tanımlanmışlardır. Mikro plastikler büyüklüklerine göre; küçük mikro plastikler (