Hassas kişisel veriler, özel nitelikli kişisel veri kavramlaştırmasıyla ulusal ve uluslararası alanda hukuksal düzenlemeye konu olan ayrıcalıklı veri kategorilerini oluşturur. Bilgi teknolojilerindeki hızlı dönüşümün ortaya çıkardığı riskler ve bilgiye erişim ağlarının büyümesi hukuk oluşturma sürecinde hassas verileri ulusal ve küresel boyutlarda özel hale getiren önemli bir faktördür. Kişisel verilerin alt kategorisine ait olan özel nitelikli kişisel veriler, açıklanması ve başkaları tarafından erişilmesi halinde kişinin toplum içinde ayrımcılığa uğramasına veya mağdur edilmesine yol açacak inanç, politik-ideolojik görüş, adli sicil kayıtları, biyometrik ve genetik veriler, ırk, etnik köken ve sağlık bilgileri ile cinsel yaşam gibi yüksek duyarlıklı bilgi türlerini içerir. Bu nedenle kişi güvenliği, temel haklar, özel yaşam, gizlilik, çalışma hakkı, demokratik katılım ve toplumsal saygınlığın korunması, genel kişisel verilere kıyasla hassas veriler düzeyinde daha çok önemsenen hukuksal menfaat alanlarını betimlemektedir.

Metin BULUT 1 ÖZ Kanunilik, suç ve cezaların henüz fiil işlenmeden önce belirlilik, kesinlik, açıklık ve kıyas yasağı esaslarına göre kanunla düzenlenmesini ifade eden temel bir hukuksal ilkedir. Başka bir anlatımla tutarlı ve istikrarlı normatif standartlar üretmek zorunluluğunun bir parçası olarak ilke, kuralların fiilden önce kamuya açıklanması esasına dayanır. Kanunilik ilkesinin içerdiği çok yönlü hukuksal menfaatler, ulusal ve uluslar arası hukuki belgelerde ilke etrafında geniş bir mutabakat ortaya çıkardığı gibi, disiplin hukuku dahil kamu hukukunun geneline yayılan bir etkinlik ve nüfuz alanının doğmasına da olanak sağlamıştır. Türk hukuk literatürü, kamu görevlileri disiplin hukuku ve kanunilik ilişkisine hukuk devleti gerekleri, temel anayasal haklar, kamu yararı ve hukuk güvenliği kriterleri temelinde değişik açıklama ve yorumlar getirerek birbiriyle farklılaşan görüşler ortaya koymuştur. Geliştirilen hukuksal yaklaşımlar, kanunilik ilkesinin mutlak olarak savunulması, esnek ölçülerde kabul edilmesi ve reddi etrafında şekillenen bir ayrışma göstermektedir. Yalnızca idari, mali ve mesleki yoksunluklar doğuran disiplin cezalarının karşılığı fiillere münhasır olarak kanunla düzenleme esasının kabul edilmesine ilişkin öneri ise, kamu yararı ile bireysel haklar arasında denge kurmaya yönelen karma bir hukuksal çözüme işaret etmektedir.