Dialogue as ethical experience. Dialogue is the basic experience of people involved in interpersonal communication. This experience is the foundation of ethical-reflection. Ethics refers to the experience of the person as the foundation and context of the ethical-reflection. The main determinant of this experience is the experience of the dialogue. We can therefore hypothesize that dialogue is the basic ethical experience. The purpose of this article is to demonstrate the validity of this hypothesis and attempt to show certain aspects of the ethical dimensions of the dialogue. Dialog jako doświadczenie etyczne. Dialog jest podstawowym doświadczeniem osoby uczestniczącej w komunikacji interpersonalnej. Doświadczenie to stanowi fundament etycznych refleksji. Jeśli etyka personalistyczna odwołuje się do doświadczenia osoby jako fundamentu i kontekstu refleksji oraz argumentacji etycznej, to podstawowym wyznacznikiem tego doświadczenia jest doświadczenie dialogu. Możemy zatem postawić hipotezę, że dialog jest podstawowym doświadczeniem etycznym. Celem niniejszego artykułu jest wykazanie słuszności tej hipotezy oraz próba pokazania niektórych aspektów etycznego wymiary dialogu.

In this paper an FPGA based embedded vision system for face detection is presented. The sliding detection window, HOG+SVM algorithm and multi-scale image processing were used and extensively described. The applied computation parallelizations allowed to obtain real-time processing of a 1280 × 720 @ 50Hz video stream. The presented module has been verified on the Zybo development board with Zynq SoC device from Xilinx. It can be used in a vast number of vision systems, including diver fatigue monitoring.

This article is an attempt to seek answers to the question of whether so-called hate speech in the media constitutes a reporting of facts and reflects real social and cultural life or pursues other aims, for example: the persuasive and manipulative creation of a desired reality innate in the functioning of a commercial and persuasive media. The author attempts from the axiological perspective of the media, as well as from the semiological and linguistic perspectives, to answer the question of what the role of media language is in shaping and promoting real attitudes of hostility and hatred, and conversely, how cultural and media tendencies shape hate speech in the media. The author does not analyse the material aspect of language, but rather tries to look critically at certain trends shaping new forms of media language that bear negative values.

Język nienawiści w dyskursie medialnym WstępNiniejszy artykuł jest próbą poszukiwania odpowiedzi na pytanie, czy tzw. język nienawiści w mediach ma charakter relacjonowania faktów i odzwierciedlania rzeczywiści społecznej i kulturowej, czy też realizuje inne cele, np. perswazyjnego i manipulacyjnego kreowania pożądanej rzeczywistości wpisanego w funkcjonalność komercyjną i perswazyjną mediów.Współczesny dyskurs medialny i polityczny ma charakter językowy i metajęzykowy. Język mediów z jednej strony odzwierciedla prymitywność i brutalność dyskursu publiczno-politycznego, a z drugiej strony sam przyczynia się do tabloidyzacji komunikowania społecznego. Jednym z elementów tego zjawiska jest tzw. język nienawiści, którym etykietuje się wybrane wypowiedzi, czyny, postawy i działania życia publicznego, co jest zjawiskiem coraz częściej stosowanym na poziomie metajęzykowym, oceniającym język mediów.Te dwa poziomy publicznego dyskursu, językowy i metajęzykowy, coraz częściej się przenikają, zacierając granice pomiędzy tym, co jest językowym opisem rzeczywistości a metajęzykowym tworem performatywnym.Zjawisko to jest widoczne szczególnie w kontekście nienawiści obecnej w ży-ciu publicznym. Odbiorca mediów nie może jednak klarownie odczytać różnicy pomiędzy opisem faktycznych nienawistnych relacji życia publicznego a języko-wym etykietowaniem niewygodnych dla przeciwnej strony dyskursu wypowiedzi, klasyfikowanej jednoznacznie jako "język nienawiści".Niniejsze analizy są próbą ukazania niektórych manipulacyjnych tendencji w używaniu etykiety "język nienawiści". Autor próbuje się skonfrontować z pytaniem, czy takowe etykietowanie ma na celu oczyszczanie życia publicznego z językowych przejawów nienawiści, czy też bardziej chodzi w takim etykietowaniu o to, by kreować czy wyzwalać nienawiść potrzebną do zasilania i karmienia medialnego show. Staram się z perspektywy aksjologii mediów, a także

No abstract